Taksist akani taniyman. Yozda esinglarda bo’lsa Qarshida edim o’quv markaz sabab. Keyin buvam mazasi yo’qligi uchun ko’nglim bo’lmay plandan 3-4 kun oldin Farg’onaga qaytaman dedim. Ba’zi sabablarga ko’ra birinchi Toshkentga keldim. Ertasiga viloyatga ketaman dedim.
Kechasi 12:00da yetib keldim Toshkentga. Lekin ko’nglim bo’lmadi qanaqadir, hozir ketaman dedim lekin juda ham qo’rqoqman. Kechasi qiz bola narsa soat 12:00 da Farg’onaga yetib olish ozgina muammoli vaziyat menga. Keyin oldin borib kelgan norm taksistlarni telegramdan qidirib shu akani topdim. Yozgandim taksi kerak srochno hozirga deb vaziyatim tushuntirib. Keyin ishonchli sheriklaridan topib bergandi.
Ertalab soat 5:40larda yetib bordim Rishtonga. Chamadanlarim bilanman (Qarshidan qaytayotgandim, eslataman) ustimda yo’l uchun qulay shim va fudbolka edi adashmasam. Taksini to’g’ri buvamlarnikiga obordim. Tushdim. Kirdim. Ayam, 2 ta xolam o’tiribdi. Buvam.
Xolam gapirdi, “Tur, ana Mari keldi. So’ragandingku, Toshkentdan keldi” dedi. Ko’rdim. 5 daqiqalar o’tirdim.
Keyin ayam, uyga borib kiyimlaring alishtirib kel dedi. Xo’p deb ketdim. Soat 6:40lar. Vannada edim. Bir yo’la ustimdan bitta suv qo’yib, bemalol boraman degandim. Telefonim jiringladi. Dadam. “Buvang o’tib qoldi, tez kelinglar yangang bilan”.
Toshkentda qolmay, o’sha zahoti yo’lga chiqish fikri to’g’riligi tushundim. Bor yo’g’i bir soat farq.
Location tashlayman deb chatga kirib, hammasi bir soniya ko’z oldimdan o’tdi.
ㅤㅤㅤ
Bilaman unaqa depressivniy postlar yomon ta’sir qiladi. Lekin bu yer meni kundaligim. Yozishni istadim. Kechiringlar) #longread
Kechasi 12:00da yetib keldim Toshkentga. Lekin ko’nglim bo’lmadi qanaqadir, hozir ketaman dedim lekin juda ham qo’rqoqman. Kechasi qiz bola narsa soat 12:00 da Farg’onaga yetib olish ozgina muammoli vaziyat menga. Keyin oldin borib kelgan norm taksistlarni telegramdan qidirib shu akani topdim. Yozgandim taksi kerak srochno hozirga deb vaziyatim tushuntirib. Keyin ishonchli sheriklaridan topib bergandi.
Ertalab soat 5:40larda yetib bordim Rishtonga. Chamadanlarim bilanman (Qarshidan qaytayotgandim, eslataman) ustimda yo’l uchun qulay shim va fudbolka edi adashmasam. Taksini to’g’ri buvamlarnikiga obordim. Tushdim. Kirdim. Ayam, 2 ta xolam o’tiribdi. Buvam.
Xolam gapirdi, “Tur, ana Mari keldi. So’ragandingku, Toshkentdan keldi” dedi. Ko’rdim. 5 daqiqalar o’tirdim.
Keyin ayam, uyga borib kiyimlaring alishtirib kel dedi. Xo’p deb ketdim. Soat 6:40lar. Vannada edim. Bir yo’la ustimdan bitta suv qo’yib, bemalol boraman degandim. Telefonim jiringladi. Dadam. “Buvang o’tib qoldi, tez kelinglar yangang bilan”.
Toshkentda qolmay, o’sha zahoti yo’lga chiqish fikri to’g’riligi tushundim. Bor yo’g’i bir soat farq.
Location tashlayman deb chatga kirib, hammasi bir soniya ko’z oldimdan o’tdi.
ㅤㅤㅤ
Bilaman unaqa depressivniy postlar yomon ta’sir qiladi. Lekin bu yer meni kundaligim. Yozishni istadim. Kechiringlar) #longread