​​масалан жуда ночор, бахтсиз одамларни кўрсанг қийналасан, балки кўпчилиги аҳволи ҳақида унчалигам хам чуқур ўйламас. у моддиятдан эмас масалан, руҳан ҳаёти издан чиқиб кетганлар улар. одатда, улар атрофига ўзига ўхшаган одамларни йиғади ва атрофидагиларидан ўхшаш нимадирларни олишга харакат қилади.

тушкун қалбли инсонларда эса бу умуман бошқача, ёлғизлик. бир ўзи ичади, чекади, бир ўзи оғриқлардан вақтинчалик қутулишни истайди.

кўчага, кўришни хоҳламаган чеҳралар ёнига бориши, кулиши, ҳазил қилишга ва мажбуран хаммаси яхши дейиши керак. кулганида хам қувонч кўзларида акс этмайдиганлар айнан ўша инсонлардир. барчаси охири йўқ, умидсиз, яхшилик билан тугамайдиган ҳикоялар бари.

сиқилиш учун идеал пайт.