Turli "faollar" "inson qadri uchun, inson baxti uchun" degan shior bilan boshlangan yangi yilni qamoqda kutib olishga majbur boʻlgan Gʻayrat Doʻstovning oilaviy muammolari haqida maʼlumotlar tarqata boshlashdi. "Metodichka" ishga tushdi shekilli. Lekin ijtimoiy tarmoqlardagi izohlarga qaraganda, bu ham teskari effekt berganga oʻxshaydi - koʻpchilik bunday maʼlumotlar nima maqsadda tarqatilayotganini anglab yetdi. Xullas, bu keysda davlat yutqazdi.

Umuman, hukumat va kuch ishlatar tizimlar sal aqlni ishlatsa boʻlardi. Balki ularga tarix fanidan ozgina darslar olish, "tepa" va "past" oʻrtasida qayta aloqaning yoʻqilishi qanday oqibatlarga olib kelishi mumkinligini konkret keyslarda oʻrganib koʻrish kerakdir. Masalan, Mariya Antuanetta keysidan tortib Muhammad Buazizi keysigacha bir nechta shunday tarixiy voqealar tahlil qilib koʻrilsa, zarar qilmasdi, nazarimda.

Bu voqea, menimcha, yana bir narsani koʻrsatdi. Hokimiyatlarning real boʻlinishi - xalqdan mandat olgan va qoʻlidan tugmacha bosishdan koʻra kattaroq ishlar keladigan deputatlar yigʻilgan jonli parlament hamda mustaqil sud naqadar kerakligini. Hamda haqiqiy legal muxofilat - "muxolifat" rolini oʻynashga tayinlanganlar emas - qanchalik muhimligini. Bu "tepa"dagilarning oʻzi uchun ham zarur. Chunki tizginsiz ijro hokimiyatini soʻroqqa tuta oladigan parlamentdagi muxolifat mana shunday noroziliklarni qonuniy va nisbatan xavfsiz yoʻllarga kanallashtira oladi.