Bu yil hayotimda boshqa barcha yillarga qaragandan ko’proq voqea sodir bo’ldi. Hammasi shunchaki kichik va ahamiyatsiz bir bo’lakdek bo’lishi mumkin, ammo butun hayotimni tubdan o’zgartirib yubordi.
Eng birinchi insonlarga nisbatan ishonch xissi yo’qoldi, ularga bo’lgan munosabatlarim ham o’zgardi. Bu yil hayotimdagi eng og’ir, eng kuchli saboqlarni oldim. Hammasi fevral oyidan boshlandi. 3 oy meni shunchalik o’zgartirdiki yillar ta’sir qila olmaganni aynan shu oylardagi saboqlar o’z ta’sirini o’tkazdi.
Inson hayoti davomida qarshilashgan har bir narsasi tasodif emas balki sinov ekanligini tushunib yetdim. Suhbatlarga ishonchim qolmadi. Xatto eng yaqin insonlarimni o’zimdan uzoqlashtirdim. Bir kun ular haqida o’ylab ularga zulm qilganimni xis qilishimni ham bilar edim lekin ba’zan stressli holatda yolg’izlik shu qadar insonga yoqar ekanki, bu holatda o’zligini tushunishga intiladi.
Shu yil yaqinlarimdan tanishlarimdan juda qattiq xafa bo’lgandim va kechira olmaganim uchun ular bilan shu darajada yuzaki muomala qildimki o’zimni huddi soxta insondek xis qildim. Ha, xafa bo’lsam kechirishim juda qiyin va ba’zan imkonsiz lekin oiladagi munosabatlar uchun, siylai rahim yuzasidan kechirishga majbur bo’larkan inson. Va aynan shu 3 oydagi stressli kunlardan keyin men ularni kechira oldim. Oldingidak iliq munosabat bõlishga harakat qildim lekin ularga baribir ishona olmadim ularni man haqimda aytgan gaplari yuragim tugul qon qonimgacha singib ketgandi.
Bu yil qilgan jiddiy tanlovlarimdan 10/ 2 tasi yanglish bo’lib chiqdi. Tanlov hayotim borasida bo’lgan. Odatda hayot o’zimniki demak tanlov ham deb qaror chiqarar edim. Keyin birgina noto’g’ri tanlovim sababli men hali ham ota-onamni mendan umidi katta bo’lgan birgina qizi ekanligimni esladim. Hayotimga doir jiddiy tanlovlarni yolg’iz qilmasligimni tushundim.
Bu yil shu darajada ikkiyuzlamachi insonlar bilan tanishdimki, taniganim uchun pushaymon qildirishdi. Ishim yuzasidan ko’p muloqotda bo’ldim. Insonlarni tanidim va hammasi ham aynan ko’ringanidek emas ekan. Va hech qachon eng yaqinimni ham tavsiyasiga ishonmaydigan bo’ldim.
Oilamni yangidan kashf qildim. Hali ham bir birimizga tirgak bo’lishimiz kerakligini xis qildim. Ba’zan ularga nisbatan nohaqsizlik qilib qo’ysakda lekin duosida bardavom bo’luvchi onam borligini va biz hech qachon bularni badalini o’tay olmasligimizni ko’pdan ko’p tushundim
Eng birinchi insonlarga nisbatan ishonch xissi yo’qoldi, ularga bo’lgan munosabatlarim ham o’zgardi. Bu yil hayotimdagi eng og’ir, eng kuchli saboqlarni oldim. Hammasi fevral oyidan boshlandi. 3 oy meni shunchalik o’zgartirdiki yillar ta’sir qila olmaganni aynan shu oylardagi saboqlar o’z ta’sirini o’tkazdi.
Inson hayoti davomida qarshilashgan har bir narsasi tasodif emas balki sinov ekanligini tushunib yetdim. Suhbatlarga ishonchim qolmadi. Xatto eng yaqin insonlarimni o’zimdan uzoqlashtirdim. Bir kun ular haqida o’ylab ularga zulm qilganimni xis qilishimni ham bilar edim lekin ba’zan stressli holatda yolg’izlik shu qadar insonga yoqar ekanki, bu holatda o’zligini tushunishga intiladi.
Shu yil yaqinlarimdan tanishlarimdan juda qattiq xafa bo’lgandim va kechira olmaganim uchun ular bilan shu darajada yuzaki muomala qildimki o’zimni huddi soxta insondek xis qildim. Ha, xafa bo’lsam kechirishim juda qiyin va ba’zan imkonsiz lekin oiladagi munosabatlar uchun, siylai rahim yuzasidan kechirishga majbur bo’larkan inson. Va aynan shu 3 oydagi stressli kunlardan keyin men ularni kechira oldim. Oldingidak iliq munosabat bõlishga harakat qildim lekin ularga baribir ishona olmadim ularni man haqimda aytgan gaplari yuragim tugul qon qonimgacha singib ketgandi.
Bu yil qilgan jiddiy tanlovlarimdan 10/ 2 tasi yanglish bo’lib chiqdi. Tanlov hayotim borasida bo’lgan. Odatda hayot o’zimniki demak tanlov ham deb qaror chiqarar edim. Keyin birgina noto’g’ri tanlovim sababli men hali ham ota-onamni mendan umidi katta bo’lgan birgina qizi ekanligimni esladim. Hayotimga doir jiddiy tanlovlarni yolg’iz qilmasligimni tushundim.
Bu yil shu darajada ikkiyuzlamachi insonlar bilan tanishdimki, taniganim uchun pushaymon qildirishdi. Ishim yuzasidan ko’p muloqotda bo’ldim. Insonlarni tanidim va hammasi ham aynan ko’ringanidek emas ekan. Va hech qachon eng yaqinimni ham tavsiyasiga ishonmaydigan bo’ldim.
Oilamni yangidan kashf qildim. Hali ham bir birimizga tirgak bo’lishimiz kerakligini xis qildim. Ba’zan ularga nisbatan nohaqsizlik qilib qo’ysakda lekin duosida bardavom bo’luvchi onam borligini va biz hech qachon bularni badalini o’tay olmasligimizni ko’pdan ko’p tushundim