1. Bilim va diniy ta’limotni tarqatish: Madrasaning asosiy maqsadi islom dinini targ‘ib qilish va aholiga din asoslari, shariat qonunlari va ma’naviy hayotni o‘rgatishi mumkin bo‘lgan olimlar va diniy rahbarlar (imomlar, muftiylar) ni tayyorlash edi. Islom dini ta’limga, ayniqsa, diniy ta’limga katta ahamiyat bergan va bu hukmdorlar va homiylarni madrasalarni qo‘llab-quvvatlashga undadi.

2. Ijtimoiy adolat: Bepul ta’lim aholining qashshoq qatlamidagi yoshlarga bilim olish va ijtimoiy yuksalish imkonini berdi. Madrasaga jamiyatning turli tabaqalari talabalari kirishi mumkin edi, bu esa moddiy ahvolidan qat’i nazar, barcha uchun ta’lim olish imkoniyatini ta’minladi.

3. Madaniy va intellektual salohiyatni shakllantirish: Madaniy va ilmiy markaz bo‘lishga intildi. Olim va mutafakkirlar tarbiyasi uning islom olamining yetakchi intellektual markazlaridan biri sifatidagi mavqeini mustahkamladi. Bu umuman mintaqaning o‘sishi uchun muhim bo‘lgan falsafa, tibbiyot, astronomiya va matematika kabi fanlarning rivojlanishini qo‘llab-quvvatladi.

4. Siyosiy va ma’naviy legitimlik: Hukmdorlar uchun ta’lim va diniy institutlarni qo‘llab-quvvatlash ularning hokimiyatini mustahkamlashga yordam berdi. Madrasalarning qurilishi va ta’mirlanishi ularning xudojo‘yligi, saxovatpeshaligi va xalqparvarligini ko‘rsatib, ularning ma’naviy va siyosiy legitimligini kuchaytirgan.

Shunday qilib, madrasalarda bepul ta’lim olish Buxoro va umuman O‘rta Osiyo ijtimoiy-diniy tuzilishining muhim qismi edi. Va ayni damda Saudiya Arabistonida shunday!