Bu paytda polkovnikning buyruqlarini eshitishga urinayotgan askarlar o‘zlarini bechora va ojiz his qilishardi. Tashqaridan qaralganda ularning qo‘l-oyoqlariga, hatto yuzlariga yopishgan shaffof narsa yengil ko‘rinishi mumkin edi, lekin har bir askar o‘sha yengillikning qanday dahshatli kuchga ega ekanligini his etardi.
Palkovnik nima qilishni qanday buyruq berishni bilmasdi. Oʻzi ham bu toʻs-toʻpolon ichida shokka tushib qoldi. Yuragi siqib oyoqlari qaltiray boshladi. Qoʻli bilan bosib to‘xtatishga urinsada oyoqlari titrashdan to‘xtamadi. Koʻziga tushgan yorug‘likni koʻrib tushindiki, bu sharmandali holat qoʻrquvdan emas. Kimdir katta tezlik bilan KamAZ-6350da bu yerga kelyapti. Shu onda ratsiyadan ovoz keldi:
- Oʻrtoq palkovnik, operatsiya yoki rejani amalga oshirishda asosiy imkoniyatlar muvaffaqiyatsizlikka uchrasa, foydalanish uchun avvaldan tayyorlab qo‘yilgan zaxira variant yoki vositalar - rezerv kerak boʻladi.
Baxtingizga mendek mayoringiz borligidan faxrlaning, - ortda Daler Davletov xandon otib kuldi.
- Hamma men tarafga yugursin. Najot farishtangiz shu yerda.
Omon qolganlar KamAZ-6350 tarafga yugurdilar, ellik metrdan yaqin masofa qolganda harbiy yuk mashinasi qaltis burilib yon tomonini sarosimadagi ofitser va askarlar tomon qaratdi. Pardalar koʻtarildi, sahnaga Ulkan Hajmdagi Ultrabinafsha Lampali Qurol chiqib keldi. Uning nur tarqatish maydoni yuz kvadrat metrga teng boʻlib, Yaksartning boʻlaklarini bir zumda eritib tashladi. Ular kichikligidan nur qarshisida ojiz edi.
Shunday boʻlishiga qaramasdan oʻnqir-choʻnqir yerlar tufayli paydo boʻlgan kichik soyalar orqali qaytadan yigʻilishga harakat qildi. Axiyri oʻzining bor boʻlaklarini toʻplab yerdagi yoriqlar boʻylab yoyildi. Yoriqlarning eni ikki santimerdan ikki millimetrgacha kelardi. Ular bir-biriga qoʻshilgan boʻlib uzunligini aniq aytish mushkul. Biroq Yaksart choʻzilgan uzunlik toʻgʻrisida biron narsa deya olamiz. Qariyib toʻrt yuz metr. Shunday qilib u jon talvasasida yoriqlar orqali qochib ketish payiga tushdi. Quyosh soat beshda chiqadi, bunga esa yarim soat vaqt qoldi. Agar Yaksartga qoʻyib berilsa, qochishni uddalay oladi.
- Kimdir Yaksartni koʻryaptimi? - yana bir bor ratsiyadan mayor Davletovning ovozi yangradi.
Koʻpchilik uning yo‘qolganini tasdiqlayotgan bir paytda ratsiya odamning gʻashini keltiradigan darajada chiyyillab bo‘gʻiq bir ovoz chiqardi:
- Uni yoriqlar ichiga kirib ketayotganini koʻrdim, - serjantlardan biri hadiksirab gapirdi.
- Haromi! Uni qochishiga yoʻl qoʻyib bersak, kelgusida bunday imkonimiz boʻlmasligi aniq, - palkovnik mikrafonni yirtadigan darajada oʻkirdi.
- Qayerda, qayerda koʻrding, - suhbatga Doniyor qoʻshildi, - Lutfulla eshityapsanmi, Protativ Ultrabinafsha Qurolingni yoriqlarga tutib uni yo‘q qilamiz.
- Sharqdagi baland koʻtarilib turgan kesakning yonida, - javob berdi serjant.
- Yaxshi, mana yoʻnalishi maʼlum, Lutfulla, Lutfulla javob bersang-chi, bilaman, BTRdan chiqqaningni koʻrmadim. Bu degani senga hech narsa qilmagan, - Doniyor qattiq gapirayotgan boʻlsa-da, ovozida horgʻinlik paydo boʻldi, - Kimdir, kimdir unga ratsiyani bersin!
- Kechir, Bekturdiyev, afsuski, Horunov hattoki BTRgacha yetib kela olmadi, - palkovnik boshliq sifatida oʻzi aytishga qaror qildi.
Voqealarning rivoji Doniyorning ongini chulg‘ab oldi. Yaksartning qochishi va Lutfullaning boshiga tushgan qismat uni tinch qo‘ymadi. Shubha va qo‘rquv unining boʻynidan mahkam bo‘gʻib olgandi, lekin u vaqt o‘tayotganini, Yaksartning halokatli kuchlari ortib borayotganini bilardi.
Ratsiyadan polkovnikning ovozi yangradi:
– Sharq tomonini kuzatinglar! U arzimas yoriqdan qochib ketmasligi kerak! Barcha ultrabinafsha qurollar tayyor bo‘lsin!
- Albatta, hozir mishigʻimizni oqizib oʻtiradigan payt emas, - Davletov KamAZ-6350ni aytilgan joyga qarab haydadi.
Palkovnik nima qilishni qanday buyruq berishni bilmasdi. Oʻzi ham bu toʻs-toʻpolon ichida shokka tushib qoldi. Yuragi siqib oyoqlari qaltiray boshladi. Qoʻli bilan bosib to‘xtatishga urinsada oyoqlari titrashdan to‘xtamadi. Koʻziga tushgan yorug‘likni koʻrib tushindiki, bu sharmandali holat qoʻrquvdan emas. Kimdir katta tezlik bilan KamAZ-6350da bu yerga kelyapti. Shu onda ratsiyadan ovoz keldi:
- Oʻrtoq palkovnik, operatsiya yoki rejani amalga oshirishda asosiy imkoniyatlar muvaffaqiyatsizlikka uchrasa, foydalanish uchun avvaldan tayyorlab qo‘yilgan zaxira variant yoki vositalar - rezerv kerak boʻladi.
Baxtingizga mendek mayoringiz borligidan faxrlaning, - ortda Daler Davletov xandon otib kuldi.
- Hamma men tarafga yugursin. Najot farishtangiz shu yerda.
Omon qolganlar KamAZ-6350 tarafga yugurdilar, ellik metrdan yaqin masofa qolganda harbiy yuk mashinasi qaltis burilib yon tomonini sarosimadagi ofitser va askarlar tomon qaratdi. Pardalar koʻtarildi, sahnaga Ulkan Hajmdagi Ultrabinafsha Lampali Qurol chiqib keldi. Uning nur tarqatish maydoni yuz kvadrat metrga teng boʻlib, Yaksartning boʻlaklarini bir zumda eritib tashladi. Ular kichikligidan nur qarshisida ojiz edi.
Shunday boʻlishiga qaramasdan oʻnqir-choʻnqir yerlar tufayli paydo boʻlgan kichik soyalar orqali qaytadan yigʻilishga harakat qildi. Axiyri oʻzining bor boʻlaklarini toʻplab yerdagi yoriqlar boʻylab yoyildi. Yoriqlarning eni ikki santimerdan ikki millimetrgacha kelardi. Ular bir-biriga qoʻshilgan boʻlib uzunligini aniq aytish mushkul. Biroq Yaksart choʻzilgan uzunlik toʻgʻrisida biron narsa deya olamiz. Qariyib toʻrt yuz metr. Shunday qilib u jon talvasasida yoriqlar orqali qochib ketish payiga tushdi. Quyosh soat beshda chiqadi, bunga esa yarim soat vaqt qoldi. Agar Yaksartga qoʻyib berilsa, qochishni uddalay oladi.
- Kimdir Yaksartni koʻryaptimi? - yana bir bor ratsiyadan mayor Davletovning ovozi yangradi.
Koʻpchilik uning yo‘qolganini tasdiqlayotgan bir paytda ratsiya odamning gʻashini keltiradigan darajada chiyyillab bo‘gʻiq bir ovoz chiqardi:
- Uni yoriqlar ichiga kirib ketayotganini koʻrdim, - serjantlardan biri hadiksirab gapirdi.
- Haromi! Uni qochishiga yoʻl qoʻyib bersak, kelgusida bunday imkonimiz boʻlmasligi aniq, - palkovnik mikrafonni yirtadigan darajada oʻkirdi.
- Qayerda, qayerda koʻrding, - suhbatga Doniyor qoʻshildi, - Lutfulla eshityapsanmi, Protativ Ultrabinafsha Qurolingni yoriqlarga tutib uni yo‘q qilamiz.
- Sharqdagi baland koʻtarilib turgan kesakning yonida, - javob berdi serjant.
- Yaxshi, mana yoʻnalishi maʼlum, Lutfulla, Lutfulla javob bersang-chi, bilaman, BTRdan chiqqaningni koʻrmadim. Bu degani senga hech narsa qilmagan, - Doniyor qattiq gapirayotgan boʻlsa-da, ovozida horgʻinlik paydo boʻldi, - Kimdir, kimdir unga ratsiyani bersin!
- Kechir, Bekturdiyev, afsuski, Horunov hattoki BTRgacha yetib kela olmadi, - palkovnik boshliq sifatida oʻzi aytishga qaror qildi.
Voqealarning rivoji Doniyorning ongini chulg‘ab oldi. Yaksartning qochishi va Lutfullaning boshiga tushgan qismat uni tinch qo‘ymadi. Shubha va qo‘rquv unining boʻynidan mahkam bo‘gʻib olgandi, lekin u vaqt o‘tayotganini, Yaksartning halokatli kuchlari ortib borayotganini bilardi.
Ratsiyadan polkovnikning ovozi yangradi:
– Sharq tomonini kuzatinglar! U arzimas yoriqdan qochib ketmasligi kerak! Barcha ultrabinafsha qurollar tayyor bo‘lsin!
- Albatta, hozir mishigʻimizni oqizib oʻtiradigan payt emas, - Davletov KamAZ-6350ni aytilgan joyga qarab haydadi.