Sevmoq uchun shoshil.
Avvaliga sevasiz keyin tinimsiz yig'laysiz. Faqat iltimos bu haqida hech kim ogohlantirmagandi demang.
17 yoshida ilk marta bir qizni sevib qoladi. Ammo qiz og'ir kasal bo'ladi. Oradan 40 yil o'tibgina muallif mana shu sevgisi haqida hamda shu yillar mobaynida uni hali ham unuta olmagani haqida hikoya qiladi.
Hayotimizda shunday sevgi hikoyalari juda ko'p. Bir tanish insonga sevgi bor desam u sevgi yo'q deb turib olardi. Nega bunday deyayotganini hech qachon aytmasdi men bo'lsa sevgi borligini misollar bilan rosa tushuntirardim, "hech bo'lmaganda hayotingizni, o'zingizni sevishingiz mumkin" derdim u fikrini o'zgartirmasdi. Keyin tushundim shunchaki u sevishni bilmaydi. Ko'pchilik bilmaydi. Hatto men ham. Sevgi bu so'zsiz, hech qanday shartlarsiz, savollarsiz bir insonni qabul qilish. Shunchaki o'zingizga savol berib ko'ring siz kimnidir shunday qabul qila olasizmi?
O'zi bunaqa "o'ldim-kuydim"larni o'qigim kelmaydi. Lekin bir gal istisno qilsa bo'ladi.))