18-oktabr – Samarqand shahri kuni SAMARQAND Koʻz ilgʻamas manzildan yoʻlga chiqqan karvonim –
Avaylab olib kelar moziy yukin Samarqand.
Alp Er Toʻnga qoʻlida yaraqlagan farmonim:
“Xazinamda tengi yoʻq olmos mulkim – Samarqand!”
“Roʻyi zamin sayqali” deya unvon bermish kim!?
Ne shaharlar suqlanib, havas bilan boqar jim,
Saf tortadi izingda Kioto, Balx, Tabriz, Rim...
Muriding moʻl, imomlik senga mumkin, Samarqand!
Sarbadorlar dorda ham xirgoyi qilgan kuysan,
Sohibqiron safarda sogʻinib qolgan uysan,
Yarim dunyo boshida bulut – bir qovoq uysang,
Ellarni baxtli qilmish bitta kulging, Samarqand!
Ulugʻbek koʻzin taxtdan samo sari burganim,
Navoiy bilan tunlar nazmiy suhbat qurganim,
Mirzo Boburni bot-bot tushda yoʻqlab turganim,
Azizlar qalbidan rang olgan gulgun Samarqand.
Har koshining – sevgi va qudratning bir boʻlagi,
Shohizinda – abadiy tirik ruhlar yoʻlagi,
Ularga sirdosh dilning mumkin emas oʻlmagi,
Xizr kabi barhayot, uygʻoq tun-kun Samarqand.
Ne zamon edi, zer-u zabar boʻlding zirqirab,
Koʻhna harflar koʻzingdan sachradi-ku tirqirab,
Moturudiy, Sogʻarjiy faryod urdi chirqirab,
Ipakday zarqogʻozing boʻldi kukun, Samarqand.
Ozodlik paygʻomidan titilib ketdi yogʻiy,
Ne uchunkim, iqboling falak lavhida boqiy!
Tole mayin sipqorib ichaver, odil soqiy
Piyolangdan pokladi zahar yuqin, Samarqand.
Olamni chorlar yana “Tillakori”, “Sherdor”ing,
Quchoq ochar Registon – bagʻrikeng-u bedoring,
Dildoshlik nagʻmasini chalar nay, ud, setoring,
Kuy avjidek yuksaltding doʻstlik tugʻin, Samarqand.
Husningga jilo berar davronim – usta naqqosh,
Davradoshlaring – Xiva, Buxoro, Margʻilon, Shosh,
Mehr-u ishq mehrobiga yoʻnalgaydir adil bosh,
Shu muqaddas mehrobga mangu yukun, Samarqand!
Umrimga bezak erur senda kechgan har onim,
Chanqasam – Zarafshonim, ochqasam – Siyob nonim...
Koʻz ilgʻamas manzilni koʻzlab borar karvonim,
Eltaver kelajakning nurli yukin, Samarqand!
—————————
САМАРҚАНД Кўз илғамас манзилдан йўлга чиққан карвоним –
Авайлаб олиб келар мозий юкин Самарқанд.
Алп Эр Тўнга қўлида ярақлаган фармоним:
"Хазинамда тенги йўқ олмос мулким – Самарқанд!"
"Рўйи замин сайқали" дея унвон бермиш ким!?
Не шаҳарлар суқланиб, ҳавас билан боқар жим,
Саф тортади изингда Киото, Балх, Табриз, Рим...
Муридинг мўл, имомлик сенга мумкин, Самарқанд!
Сарбадорлар дорда ҳам хиргойи қилган куйсан,
Соҳибқирон сафарда соғиниб қолган уйсан,
Ярим дунё бошида булут – бир қовоқ уйсанг,
Элларни бахтли қилмиш битта кулгинг, Самарқанд!
Улуғбек кўзин тахтдан само сари бурганим,
Навоий билан тунлар назмий суҳбат қурганим,
Мирзо Бобурни бот-бот тушда йўқлаб турганим,
Азизлар қалбидан ранг олган гулгун Самарқанд.
Ҳар кошининг – севги ва қудратнинг бир бўлаги,
Шоҳизинда – абадий тирик руҳлар йўлаги,
Уларга сирдош дилнинг мумкин эмас ўлмаги,
Хизр каби барҳаёт, уйғоқ тун-кун Самарқанд.
Не замон эди, зеру забар бўлдинг зирқираб,
Кўҳна ҳарфлар кўзингдан сачради-ку тирқираб,
Мотурудий, Соғаржий фарёд урди чирқираб,
Ипакдай зарқоғозинг бўлди кукун, Самарқанд.
Озодлик пайғомидан титилиб кетди ёғий,
Не учунким, иқболинг фалак лавҳида боқий!
Толе майин сипқориб ичавер, одил соқий
Пиёлангдан поклади заҳар юқин, Самарқанд.
Оламни чорлар яна “Тиллакори”, “Шердор”инг,
Қучоқ очар Регистон – бағрикенгу бедоринг,
Дилдошлик нағмасини чалар най, уд, сеторинг,
Куй авжидек юксалтдинг дўстлик туғин, Самарқанд.
Ҳуснингга жило берар давроним – уста наққош,
Даврадошларинг – Хива, Бухоро, Марғилон, Шош,
Меҳру ишқ меҳробига йўналгайдир адил бош,
Шу муқаддас меҳробга мангу юкун, Самарқанд!
Умримга безак эрур сенда кечган ҳар оним,
Чанқасам – Зарафшоним, очқасам – Сиёб ноним...
Кўз илғамас манзилни кўзлаб борар карвоним,
Элтавер келажакнинг нурли юкин, Самарқанд!
2024 @n_jonuzoq
