Kumushga

Tengi yo‘q go‘zalsan
Ha, tengsiz go‘zal
Hech kimda topilmas bu o‘tli husn.
Aytchi kamlik qilib qolmaydimi sal,
Ta‘riflay boshlasam mana shu yo‘sin

Parilar havasda yursalar kerak,
Har on chiroyinga bo‘lib mahliyo
O‘zingdirsan axir hur yoki malak
Qutidorning jannat uyida go‘yo.

Xolingdan oqqan u suvlargami boq
U ham chiroying deb uradi javlon
Dengizdek kuchlanar shu kichik irmoq, nozik kafting ila yuzing chaygan on.

Vasfing keltirurlar roviylaring mast
Ayturlar sen hamma orzulagan qiz
Faqat Marg‘ilonning yigitlarimas,
Dovrug‘ing eshitgan biz ham oshiqmiz.

Lek o‘zing ko‘rmadik,
Tovushing hatto bitta Otabekning bebaho ganji,
Dunyodagi yolg‘iz eng baxtli mato
Sen yopingan o‘sha chinmat paranji.

Ishingda donolik urib turar barq
Hokimga mardona arzingni solding
Jasorating bilan qallig‘ingni naqd
Dorlarning ostidan qaytara olding.

O‘lim olovila olishar chog‘i,
Qaynotaga xurmat malol kelmasmi
Oftoboyim yoqqan adab chirog‘i
Har kelin zotiga ibrat emasmi?

Qalbingdek pokiza arazinga mos
Yarashib turadi hinduvash xoling
Biroq taqdir ishi o‘zigadir xos,
Xoling rangi kabi ekan iqboling.

Tol‘edan ranjishga haqsizman
Tol‘edan ranjishga haqsizsan chamam
Durustmas hayotga hanjar sayganing,
Bari xatoyingdir, ey dilbar sanam
Nomahram yigitga bir jilmayganing.

O‘tkir Muhammad Sobir she‘ri.