Vafo – bu shunchaki so‘z emas, bu insoniylikning eng yuksak ko‘rinishidir. U sadoqat va fidoyilikning ajralmas bir bo‘lagi bo‘lib, muhabbatning haqiqiy sinovidan o‘tganlar uchun asosiy fazilatdir.

Vafo – yo‘ldoshni yo‘lda tashlab ketmaslik, berilgan va’dani unutmaslik, vaqt va holat o‘zgarsa ham, yurakdagi samimiyatning o'zgarmasligidir.

Bugun hayot o‘z manfaatini birinchi o‘ringa qo‘yganlarni ko‘p uchratamiz. Lekin vafo insonning asl qadrini belgilaydi. Chin do‘stlik va chin sevgi faqat vafoli qalblarda barqaror bo‘ladi. Qachonki kishi vafoni tark etsa, u bilan birga hurmat, ishonch va haqiqiy mehr ham yo‘qoladi.

Ba’zan vaqt o‘tadi, sharoitlar o‘zgaradi, hatto odamlar ham o‘zgaradi… Lekin chin inson o‘z vafosini hech qachon sotmaydi. Chunki vafo – bu qalb amri, bu Alloh oldidagi vijdon majburiyati.

Shunday ekan, vafo neligini bizdan o‘rganishsin! Vafo bilan yashagan odam hech qachon yolg‘iz qolmaydi, vafo bilan sevgan yurak hech qachon barbod bo‘lmaydi.