MARD INSON HAQIDA
BALLADA

Adolatli - imoni bor,
Lafzi bordir – so‘zi so‘z!
Yomonlarga – qanoatli,
Yaxshilarga sodiq do‘st;
Rostin aytar – boshiga tog‘
Qulasa ham qaytmaydi!
Sotaverar uni riyo,
Birovni u sotmaydi.
Mardu maydon! Cho‘chimaydi!
Dunyo bilan etar bahs...
Uning o‘zi bir dunyodir,
Unga dunyo kerakmas.
Davlat va’da etar dunyo,
U boqmaydi qayrilib,
Boyvachchaday yuraverar –
Bor-budidan ayrilib.
Halol yashar, zavol yashar –
Zarra yetmaydi parvo.
Uning o‘zi sho‘r dunyodir,
Uning o‘zi zo‘r dunyo!

Bu zaminning dardu g‘amu
Faqat unga qolganday 
Qul dunyoda, kul dunyoda
O‘zi yolg‘iz yonganday.
To‘pig‘iga chiqmagandir,
Bozorlarning g‘avg‘osi
(Kelib-ketish, axir, bir bor,
Bir bor umr savdosi!).
Yo‘llarida adil yurar 
Kirmagandir to‘satdan! 
Bu yo‘llarni qorni emas,
Orli ko‘ngli ko‘rsatgan!
Boshi uzra aylanadi,
Qanot qoqmay kalxatlar.
Bir “oh” ursa, nafasidan
Yirtiladi sarhadlar.
Pasayadi osmonlar ham 
Ufq ko‘ksin yoradi!..
Yuragidan shafaq oqib,
U osmonday boradi.

Uyda esa onajoni
O‘rtanib aylar duo:
Osmonday shu dilbandimga,
Dunyoday shu farzandimga 
Bir do‘st bergin, xudo-yo!

Otasi ham pichirlaydi:
Bolam umri fidodir!
Unga osmon kerak emas,
Unga dunyo kerak emas,
Bir do‘sti bor - Xudodir.

Usmon Azim