Hayotim juda, judayam qisqa.

Ertaga bormanmi yoki yo'qmanmi, Allohdan boshqa hech kimga ayon emas.

Men esa shu qadrli daqiqalarimni kimgadir sarflayman. Kimdirdandir xafa bo'lganim sababli ovqatlanmayman, va kuni bo'yi kimdir uni o'ylab yurishimga sababchi bo'ladi.

Har kuni kim bilandir kim o'zarga qaysidir taraflama poyga o'ynayman. Huddi to'xtashga haqqim yo'qdek.

Lekin to'xtashga haqliman.
Nafas rostlashga haqliman.


Ertaga borligim yoki yo'qligimni bilmaydigan hayot daqiqalarimni arzirli insonlarga, narsalarga sarflayapmanmi?

Bir kun kelib, ketsam "ehh" deb achinmaymanmi?