Mani ichimda ikkita inson yashidi.
Biri varrak uchirishni, velosiped haydashni, ayiqchasini quchoqlab uxlashni, har kun tongda dadasini va oyisini òpib qòyishni istaydigan, hayotdan umidlari katta, beĝubor va samimiy qizaloq.
Ikkinchisi esa barcha orzularini qalbiga kòmgan, yashashdan hech bir ma'no topolmagan, yolĝizlikni sevadigan, odamlardan uzoqda yurgisi keladigan, kechalari hech kimga bildirmay yiĝlab chiqadigan, insonlardan va dunyodan qattiq ranjigan, ichi nafratga tòla qiz....

Man qizaloqni òldirishlaridan havotirdaman, usizam tòliq yashayabdi deyolmiman. Uni butunlay òlib qolishidan juda qòrqaman ... judayam