Ey ko'ngul, mulk-i jahon oʻtdi, ne qoldi senga?
G'am yedin, jonni fido qilding, ne oldi senga?
Toʻrt kunlik mulkni koʻp darding bila yakson qilding,
Ko'p fido boʻlg'ali jon aylading, soldi senga.
Necha ming xalq ero bir-bir, necha ming shoh oʻldi,
Kimki keldi, ketti oxir, ne ne qoldi senga?
Bilmagʻon donish soʻzidan sharm qilmaydurg'ali,
Ulki nodon yursa, ey koʻngul, ne soldi senga?
Manosi:
— Ey inson, bu dunyodagi boylik va saltanat qo‘lingdan o‘tib ketdi, oxirida senga nima qoldi?
— Sen butun umr g‘am chekib, jonni fido qilding, lekin buning evaziga nima olding?
— Bu qisqa hayot davomida boylik va saltanat uchun juda ko‘p g‘am chekdik, o‘zimizni qiynadik.
— Hayotda ko‘p narsaga jon fido qilding, oxirida esa sen nima olding?
— Minglab odamlar yashadi, minglab shohlar ham o‘tdi.— Kim keldi, kim ketdi, oxir-oqibat senga nima qoldi?— Nodonga donishmand so‘z aytilsa ham, u bundan uyalmaydi.
— Nodon odam hayotda qanday yashasa ham, oxirida senga nima foyda?
Z.M.Bobur
