Maktab payti nazorat ishi bo'lsa, yordam berardim. Yordam bergan odamlarim mendan baland ball olishardi.
Yoshim kattargani sari maktabdagi baland ball boshqa narsalar bilan joyi almashyapti.
Doim harakat qilaman yordam berishga, "yo'q" degan so'zni unchalik ishlatmiman, ayniqsa o'zimga yaqin ogan odamlarimga (ishlatish kerakligini bilsamam)
Lekin negadir yarasha javob hech qachon ololmayapman. Balki shunday tuyilar menga, hammani o'zini ishi, hammani o'zini vaqti bor, deb miyyamga singdirmoqchi bo'laman. Lekin yana savol keladi : Men qilolyapmanu, men harakat qilyapmanu, men vaqt ajratolyapmanku, men planlarimni buzib tasholyapmanku ularga yordam berish uchun.
Yoki, biron bir odam bilan bir xil vaziyatdamiz. Men unga maslahat berdim, o'zimam amal qildim. Meniki yonib ketadi. Ulardiki aksincha.
Keyin yo'q diyman. Bu shunchaki mendagi bitta xususiyat, avvaldan shunaqa, o'zgarmayapti.
"Avvaldan shunaqa" diydigan bo'ganimdan beri, ko'proq xafa bo'p ketyapman. Negative yig'ilyapti. "Uzr vaqtim yo'g'idda, bugun ishim boridda, vay uzr boromimanda bugun" degan gaplar faqat "Senda doim shunaqa, Rayxon, " degan narsani miyamga singdiruradi, ularni vaziyati to'g'ri kemaganinimas.
Lekin xohlamiman, shunaqa emotional o'ylashni. Shunchaki logical o'ylab, bo'ldi vaziyati to'g'ri kemadi deyish oson bo'lishini xohliman menga.
Lekin 100% noto'g'ri narsa yo'qligini hisobga osam, baribir hammamiz o'zimizni ichimizda yolg'izmiz. Biz his qilayotgan narsani, boshdan kechirayotgan narsani bizga qo'shilib hech kim his qilolmidi. "Seni chunaman" degan gaplar yolg'on. Tushunishi mumkin vaziyatni boshidan o'tgan bo'lsa, shundayam o'zida nimani his qilgan bo'lsa, o'shanaqa his qilyapti bu odam deb o'ylidi.
Xullas, baribir o'zingni yo'lingda yolg'izsan. Tayyorgarligini ko'rurgin degani, menimcha)
Yoshim kattargani sari maktabdagi baland ball boshqa narsalar bilan joyi almashyapti.
Doim harakat qilaman yordam berishga, "yo'q" degan so'zni unchalik ishlatmiman, ayniqsa o'zimga yaqin ogan odamlarimga (ishlatish kerakligini bilsamam)
Lekin negadir yarasha javob hech qachon ololmayapman. Balki shunday tuyilar menga, hammani o'zini ishi, hammani o'zini vaqti bor, deb miyyamga singdirmoqchi bo'laman. Lekin yana savol keladi : Men qilolyapmanu, men harakat qilyapmanu, men vaqt ajratolyapmanku, men planlarimni buzib tasholyapmanku ularga yordam berish uchun.
Yoki, biron bir odam bilan bir xil vaziyatdamiz. Men unga maslahat berdim, o'zimam amal qildim. Meniki yonib ketadi. Ulardiki aksincha.
Keyin yo'q diyman. Bu shunchaki mendagi bitta xususiyat, avvaldan shunaqa, o'zgarmayapti.
"Avvaldan shunaqa" diydigan bo'ganimdan beri, ko'proq xafa bo'p ketyapman. Negative yig'ilyapti. "Uzr vaqtim yo'g'idda, bugun ishim boridda, vay uzr boromimanda bugun" degan gaplar faqat "Senda doim shunaqa, Rayxon, " degan narsani miyamga singdiruradi, ularni vaziyati to'g'ri kemaganinimas.
Lekin xohlamiman, shunaqa emotional o'ylashni. Shunchaki logical o'ylab, bo'ldi vaziyati to'g'ri kemadi deyish oson bo'lishini xohliman menga.
Lekin 100% noto'g'ri narsa yo'qligini hisobga osam, baribir hammamiz o'zimizni ichimizda yolg'izmiz. Biz his qilayotgan narsani, boshdan kechirayotgan narsani bizga qo'shilib hech kim his qilolmidi. "Seni chunaman" degan gaplar yolg'on. Tushunishi mumkin vaziyatni boshidan o'tgan bo'lsa, shundayam o'zida nimani his qilgan bo'lsa, o'shanaqa his qilyapti bu odam deb o'ylidi.
Xullas, baribir o'zingni yo'lingda yolg'izsan. Tayyorgarligini ko'rurgin degani, menimcha)