#zamon_mutolaasi_qism 2
...Nima olishni biladi, — dedi onaxon.
— Shuni bekor olib beryapsiz-da, xola, yana hayoli buziladi. Shunga bog‘lanib qolib, o‘qishlari yana tushib ketmasin deymanda, — dedi haydovchi.
— Uyga wi-fi qo‘yib bersammi, dedim. U qurg‘ur ham oyiga 150 ming ekan. Qaysi biriga yetkazay, ular ham 4 ta bo‘lsa. Unisiga olib bersang-u, bunisi qolib ketsa, hafa bo‘ladi. Bir tomondan ota-onasi ham "shart emas, keyin biz ham ishlarimiz qolib, wi-fi’ga kirib ketmaylik", deb unashmadi, — dedi onaxon.
— Shuni deng, hozirgi zamonda yosh-u qarini shu internet deganlari yomonam dangasa qilib yuboryapdi-da. Hamma ish qolib, shunga andarmon bo‘lib qolishyapti. Kun o‘tgani sezilmay qoladi. Bir kirasan-u, qaytib chiqa olmaysan. Kamaytirish kerak. Kamaytirish, — dedi haydovchi.
— Lekin iloj qancha, zamon talabi emish. O‘zi chol ham aytdi: "Kerak emas, olib kelma", deb. Ularga ham yolg‘on aytib, "rezinka olaman", deb bozorga kelyapman. "Undan ko‘ra Erkindan ol", deydilar. Yo‘q, men aytgan unda yo‘q ekan, bozorga boraman, dedim. Endi borib olib kelaman-u, yashirib qo‘yamanda, — dedi onaxon. (Eh ayollar, ayollar, nega bunday-a 😅, yana jimgina tabassum qildim.)
... Suhbat davom etar, manzilimga ham yetib qolgandim. O‘tib ketmaslik uchun haydovchi har-har zamon menga qarab qo‘yar. Eshitmay qolmay, degandir-da.
— Cholim ham hafa. Shu o‘zim o‘rgatib qo‘ygandim-da. Osh-ovqatini tayyorlab berib, doim yonida yurardim. Endi esa faqat shu nabiralaringga qaraysan, deydi. Kulib o‘zim ham: "Ha, chol, qizg‘anyapsizmi?" deb hazilga olaman. Qarigandan keyin odam shuda, yosh boladek bo‘lib qolarkan, — dedi onaxon.
... Bu vaqt oralig‘ida manzilimga yetib keldim va tushishimni aytdim. Lekin suhbatni jon-dilim bilan eshitib ketayotgan edim-da, essizgina deb o‘yladim ichimda. Eng muhimi, kerakli gaplar olindi.
✍🏻 Ruxshona Odilova
...Nima olishni biladi, — dedi onaxon.
— Shuni bekor olib beryapsiz-da, xola, yana hayoli buziladi. Shunga bog‘lanib qolib, o‘qishlari yana tushib ketmasin deymanda, — dedi haydovchi.
— Uyga wi-fi qo‘yib bersammi, dedim. U qurg‘ur ham oyiga 150 ming ekan. Qaysi biriga yetkazay, ular ham 4 ta bo‘lsa. Unisiga olib bersang-u, bunisi qolib ketsa, hafa bo‘ladi. Bir tomondan ota-onasi ham "shart emas, keyin biz ham ishlarimiz qolib, wi-fi’ga kirib ketmaylik", deb unashmadi, — dedi onaxon.
— Shuni deng, hozirgi zamonda yosh-u qarini shu internet deganlari yomonam dangasa qilib yuboryapdi-da. Hamma ish qolib, shunga andarmon bo‘lib qolishyapti. Kun o‘tgani sezilmay qoladi. Bir kirasan-u, qaytib chiqa olmaysan. Kamaytirish kerak. Kamaytirish, — dedi haydovchi.
— Lekin iloj qancha, zamon talabi emish. O‘zi chol ham aytdi: "Kerak emas, olib kelma", deb. Ularga ham yolg‘on aytib, "rezinka olaman", deb bozorga kelyapman. "Undan ko‘ra Erkindan ol", deydilar. Yo‘q, men aytgan unda yo‘q ekan, bozorga boraman, dedim. Endi borib olib kelaman-u, yashirib qo‘yamanda, — dedi onaxon. (Eh ayollar, ayollar, nega bunday-a 😅, yana jimgina tabassum qildim.)
... Suhbat davom etar, manzilimga ham yetib qolgandim. O‘tib ketmaslik uchun haydovchi har-har zamon menga qarab qo‘yar. Eshitmay qolmay, degandir-da.
— Cholim ham hafa. Shu o‘zim o‘rgatib qo‘ygandim-da. Osh-ovqatini tayyorlab berib, doim yonida yurardim. Endi esa faqat shu nabiralaringga qaraysan, deydi. Kulib o‘zim ham: "Ha, chol, qizg‘anyapsizmi?" deb hazilga olaman. Qarigandan keyin odam shuda, yosh boladek bo‘lib qolarkan, — dedi onaxon.
... Bu vaqt oralig‘ida manzilimga yetib keldim va tushishimni aytdim. Lekin suhbatni jon-dilim bilan eshitib ketayotgan edim-da, essizgina deb o‘yladim ichimda. Eng muhimi, kerakli gaplar olindi.
✍🏻 Ruxshona Odilova