PARRANDANING HAYOLI DONDA...
Bir yaqin do‘stimiz-ukamiz., "Aka, tasavvur qiling, yigirma ikki yoshsiz. Qaysi xatolarni qilmagan bo‘lardingiz?" deb savol qo‘ydi.
Bu savolga javob berishning qiyin tomoni shundaki, siz xato deb bilgan ishni boshqalar o‘zi uchun to‘g‘ri, deb bilishi mumkin.
Shunday bo‘lsa-da, kamina uchun xato bo‘ldi, deb o‘ylagan ishlarimni aytsam.
Men ikkita narsada juda ehtiyot bo‘lar edim va iloji boricha xato qilmaslikka harakat qilar edim. Qolgani shu ikki ishning ustiga qurilsa, ne ajab!
Birinchisi, vaqtimga juda e’tiborli bo‘lar edim. Men vaqt borasida yutqiziqda bo‘ldim. Keraksiz kitoblarni o‘qidim. Keraksiz kinolarni ko‘rdim. Keraksiz odamlarga vaqt ajratdim. Qiymatsiz matolarning ortidan yurdim. Natijada, kerakli kitoblarning mutolaasi ortga surildi. Kerakli odamlarning ko‘pi endi hayot emas. Kino, futbol, ko‘ngil ochar dasturlar, g‘iybatga botgan yig‘ilishu-o’tirishlar va hokazolar vaqtni zavoliga aylandi. Inson holi qolib, tabiatda bir o’zi o’tirib yaxshilab o’ylasa, bularning barchasi bir pulligini tushunadi. Bir kun o’lasiz va sizdan hech kim nega shu kinoni ko’rmading, nega futbolchilaru-mashhurlarni ismlarini yoddan bilmading yoki nega o’tirishga bormading, deb so’ramaydi.
Ikkinchisi, sog’lig’imga juda e’tiborli bo’lar edim. Kamroq taomlangan, ammo vitaminlarga boyroq taomlar iste’molida bo’lgan bo’lar edim. Uyquni bir vaqtda yotib, bir vaqtda turishga odatlantirgan bo’lar edim. Tabiat qo’ynida ko’proq yurgan va sog’liqqa zararli ishlarni qilmagan bo’lar edim.
Qolgani shularning ustiga quriladi.
Biz xuddi parrandalarga o’xshaymiz. Boshimizni quyi solib, faqat don (dunyo) g’amida bo’lamiz-da, sheriklarimizdan birini oramizdan olib, nariroqda so’yganiga (o’lim olib ketganiga) bir bosh ko’tarib qarab qo’yamiz-da, yana boshni quyi solib don terish (dunyo yig’ish) g’amida davom etaveramiz. Yaqinda bizni ham olib ketishini o’ylamaymiz. Dunyodagi narsalarga mukkasidan ketishimiz, hech narsani to’xtatib qololmaydi. Vaqt oz. Demak, har bo’sh vaqtni ibodatga sarflash eng to’g’ri yo’l (Ichingizda zikr qilib yuravering). Yesangiz ham to’ymaysiz, ichsangiz ham to’ymaysiz. Maishat ham yetmaydi. Kulgi ham qoniqtirmaydi. O’lim esa aniq keladi. Eng dono odam, o’limga tayyorlangan odam.
Yuqoridagidan xulosa qilsam, birinchi xatoim vaqtimni ahmoqlarcha keraksiz sovurganim. Ikkinchi xatoim, har doim shunday sog’lom bo’lib turaveraman, deb ibodatni ortga tashlaganim.
☑ @ixtiyor_avstraliya
Bir yaqin do‘stimiz-ukamiz., "Aka, tasavvur qiling, yigirma ikki yoshsiz. Qaysi xatolarni qilmagan bo‘lardingiz?" deb savol qo‘ydi.
Bu savolga javob berishning qiyin tomoni shundaki, siz xato deb bilgan ishni boshqalar o‘zi uchun to‘g‘ri, deb bilishi mumkin.
Shunday bo‘lsa-da, kamina uchun xato bo‘ldi, deb o‘ylagan ishlarimni aytsam.
Men ikkita narsada juda ehtiyot bo‘lar edim va iloji boricha xato qilmaslikka harakat qilar edim. Qolgani shu ikki ishning ustiga qurilsa, ne ajab!
Birinchisi, vaqtimga juda e’tiborli bo‘lar edim. Men vaqt borasida yutqiziqda bo‘ldim. Keraksiz kitoblarni o‘qidim. Keraksiz kinolarni ko‘rdim. Keraksiz odamlarga vaqt ajratdim. Qiymatsiz matolarning ortidan yurdim. Natijada, kerakli kitoblarning mutolaasi ortga surildi. Kerakli odamlarning ko‘pi endi hayot emas. Kino, futbol, ko‘ngil ochar dasturlar, g‘iybatga botgan yig‘ilishu-o’tirishlar va hokazolar vaqtni zavoliga aylandi. Inson holi qolib, tabiatda bir o’zi o’tirib yaxshilab o’ylasa, bularning barchasi bir pulligini tushunadi. Bir kun o’lasiz va sizdan hech kim nega shu kinoni ko’rmading, nega futbolchilaru-mashhurlarni ismlarini yoddan bilmading yoki nega o’tirishga bormading, deb so’ramaydi.
Ikkinchisi, sog’lig’imga juda e’tiborli bo’lar edim. Kamroq taomlangan, ammo vitaminlarga boyroq taomlar iste’molida bo’lgan bo’lar edim. Uyquni bir vaqtda yotib, bir vaqtda turishga odatlantirgan bo’lar edim. Tabiat qo’ynida ko’proq yurgan va sog’liqqa zararli ishlarni qilmagan bo’lar edim.
Qolgani shularning ustiga quriladi.
Biz xuddi parrandalarga o’xshaymiz. Boshimizni quyi solib, faqat don (dunyo) g’amida bo’lamiz-da, sheriklarimizdan birini oramizdan olib, nariroqda so’yganiga (o’lim olib ketganiga) bir bosh ko’tarib qarab qo’yamiz-da, yana boshni quyi solib don terish (dunyo yig’ish) g’amida davom etaveramiz. Yaqinda bizni ham olib ketishini o’ylamaymiz. Dunyodagi narsalarga mukkasidan ketishimiz, hech narsani to’xtatib qololmaydi. Vaqt oz. Demak, har bo’sh vaqtni ibodatga sarflash eng to’g’ri yo’l (Ichingizda zikr qilib yuravering). Yesangiz ham to’ymaysiz, ichsangiz ham to’ymaysiz. Maishat ham yetmaydi. Kulgi ham qoniqtirmaydi. O’lim esa aniq keladi. Eng dono odam, o’limga tayyorlangan odam.
Yuqoridagidan xulosa qilsam, birinchi xatoim vaqtimni ahmoqlarcha keraksiz sovurganim. Ikkinchi xatoim, har doim shunday sog’lom bo’lib turaveraman, deb ibodatni ortga tashlaganim.
☑ @ixtiyor_avstraliya