Hayotdan zerikkanini aytadigan “kichkintoylar”ga doim birinchi navbatda arqon taklif qilaman. To'g'ri, bu juda qo'pol va ahmoqona eshitilishi mumkin, ammo aynan shu javob ularni o'zlarini yig'ishitirib olishga chaqiradi.

Agar “Rostan ham osib qo'ysachi?” degan hayol kelayotgan bo'lsa, adashasiz. Agar rostan ham barcha narsadan zeriksa kimgadir shikoyat qilib o'tirmaydi. Buni o'zim boshimdan o'tkazganman: barchasidan zerikkani haqida og'ir ahvolda aytgan insonlarning 90% iga arqon taklif qilganimda, joniga qast qilish naryoqda tursin, menga dushmandek qarashgan.

To'g'ri, men haqimdagi fikrlari o'zgarishi mumkin, lekin yaxshilab o'ylab ko'rgan odam, men shunchaki ularga jonlari qanchalik qadrli ekanligini eslatganimni tushunadi.

Haqiqatan ham barchasidan zerikkan inson hech qachon bu haqida kimgadir aytib o'tirmaydi. U jim bo'ladi va qiladigan ishini jimgina amalga oshiradi. Bunday insonni ijtimoiy izolatsiya jarayonini boshlaganidan sezib olish mumkin.

Barchasidan zerikkanini aytayotgan inson esa, shunchaki e'tibor yoki mehr kutayotgan bo'ladi. E'tibor va mehrni so'rab olishni esa ahmoqlik deb hisoblayman.

Shu sababli, bunday noliydigan insonlarga kichkina bolakayga qaragandek qarayman. Uning jismoniy yoshi muhim emas, lekin ruhan ulg'aymagani aniq.

@islamaliy_blog