Хеч кимга сени хаётинг қизиқмас. Дейлик сен бугун тунда ухладинг ва қайта уйғонмадинг. Тумонат одам жанозанга йиғилади, сени кўмишади, 3 , 40 кун ва 1 йилдан кейин сени хаққинга қилинган ошни йейишаётганда, сени қанчалар "яхши инсон " эканлигинг хақида эслашади ва кейин яна ўзларининг кундалик муаммоларига шўнғиб кетишади. Қачонлардир бу ҳаётда мавжуд бўлганинг, уларни хаёлига хам келмайди.

Нега айтябман буларни? Сен "одамлар нима дейди?" деб ўзингни кўп нарсалардан тияётганинг ва ўзинг хохлагандек яшай олмаётганинг учун. Қариндошарингни хам бошқаларни хам сен хақингдаги фикрларига тупур. Истаган ишингни қил (албатта улар инсонийлик ва ахлоқ қоидаларига зид бўлмаса).

  Сенда фақат бир марта яшаш имконияти мавжуд ва бундан максимал даражада фойдаланиб қол, саййорадош!