Inson shaytonlari jin shaytonlaridan olgan darslariga koʻra, din xizmatidagi fidokor xodimlarni shuhratparastlik degan narsa bilan aldab, u muqaddas xizmatlaridan voz kechirishni istaydilar.

Insonlarning koʻpida shuhratga oʻchlik, shonu sharafga maftunlik deyilgan insonlarga riyokorona koʻrinishlik orzusi bor. Ommaning nazarida mavqeʼ sohibi boʻlishlikka intilish, ahli dunyoning har bir shaxsida ozmi-koʻpmi bordir. Hatto, baʼzilar oʻsha orzu uchun hayotini fido etar darajada shuhratga mubtalo boʻladi.

Oxirat ahli uchun bu hissiyot juda tahlikalidir. Ahli dunyo uchun ham koʻp zararlidir. Juda koʻp yomon axloqlarning ildizidir. Insonlarning eng nozik taraflaridan biri ham shudir. Yaʼni, bir insonni ushlab oʻziga boʻysundirishlik uchun aynan mana shu hissini erkalaydi. Oʻziga bogʻlab oladi. Mana shu yoʻl bilan u insonni magʻlub qiladi. Moʻminlar uchun eng tahlikali jihat ham mana shu hisdan din dushmanlarining foydalanish ehtimolidir. Tarixda, aynan mana his tufayli maʼnaviy tahlikaga tushib qolgan insonlar koʻpdir.

Ey birodarlar!
Ey Islomning muqaddas xizmatini yelkasiga olganlar!
Mana shunday shuhratparastlik jihatidan kelgan hiylakor din dushmanlarining, zalolat ahlining tashviqotchilariga, shaytonning shogirdlariga deng:

“Men uchun eng avval Allohning roziligi, Rahmonning iltifoti, Robbimning amallarimni qabul qilishi shunday bir maqom va obroʻdirki, barcha insonlarning menga yuzlanishlari, maqtovlari uning oldida bir zarra hukmidadir. Agar Rahmat menga yuzlangan ekan, yetarlidir. Insonlarning menga nisbatan hurmatlari, u Rahmatning yuzlanishining inʼikosi va soyasi boʻlsa maqbuldir. Yoʻqsa, bu maqom orzu qilinadigan bir narsa emasdir. Chunki, dunyo maqomi, odamlar orasidagi obroʻ qabrning eshigida soʻnadi. U tarafda besh tiyinlik foyda bermaydi”.