kun botar
tun kirar
oy kezar xomush
yigʻlaydi dardlarga toʻla
charxpalak
yigʻlama men ham
sevaman-ku-a
sevaman
sevgimni
bilmaydi malak
sen axir nimadan
noliysan
koʻngil
ayt nima yetmaydi
atrofingga boq
u bor-ku mayliga
shunga ham
koʻngil
yuragim
yurakka boʻlinadi
qoq

azoblar
tekin-ku
faqat shu ravo
faqat
shu muzdilga
talpinadi
qalb
men esa oshiqman
yetmaydi
havo
koʻzyoshning taʼmidan
achishadi lab

oʻlasang-u Mashriqiy
unutsa
sani
chirkin bir xayolga
aylansang
toʻliq
jimgina voz kechib
ketolsang qani
hattoki qoningga
botmaydi
toʻpiq.

shoshilma
bariga
aylagin toqat
sen esa ahdingda
umrbod
qolgin
shartlashmoq
odatmas
ishqning shahrida
ammolek
oʻlimni
boʻyningga olgin.

© Sanjar Mashriqiy