🔮Маънавиятли раҳбар, энг аввало, маънавиятнинг ҳимоясида туради. Ҳар қандай залолат, таназзул замирида маънавиятсизлик ётади.
Маънавият қорин тўйдирадими, деганди бир раҳбар...

Биз бугун маънавиятдан, маърифатдан юз бурадиган даражада очмизми? Асло! Қорнимиз тўқ, устимиз бут. Бунинг исботини қилаётган дабдабали тўйларимизда, қураётган данғиллама уйларимизда, олаётган қимматбаҳо автоларимизда кўраяпмиз. Демак, кўзимиз оч.
Одамлар очликдан кунжара еб шишиб ўлган замонлар ҳақида боболару момолардан эшитганимиз бор. Одамлар очидан ўлсаям, қўлидан китобини қўймаган. Илм нуридан, маънавиятдан баҳраманд бўлаверган.

Энди-чи? Театр нимага керак? Китоб нимага керак? Газета нимага керак?... дея айюҳаннос солгувчилар кўпайди. Ўзи ўқимагани етмагандек, бошқаларнинг мутолаа қилишига тўсқинлик қилаётганлар ҳам бор. Атрофимизда "нимага керак"лар кўпайиб кетди. Кун келиб булар мактаб нимага керак дейишга ўтиб кетмасайди, деган хавотир бор менда.

Бугун бизга Зойир Мирзаев, Эркинжон Турдимовдай раҳбарлар етишмаяпти.