2-qism
Hali video probasidan o’tgan serialimni syomkasi boshlamasidan “Qodirxon” serialigayam taklif qilib qolishdi. Ancha tomoshabini ko’p serialligini lekin 4-5 yildan beri davom etayotganini ham o’ylab tavakkal qildim. (Hozir mahalladayam xolalar “Qodirxon” da chiqadigan qizmisiz deb so’rab qolishadi)
Orada bir-ikki epizodlarga novellalarda chiqib yurdim. Yangi serialni syomkalariyam boshlandi ( bu serial hali efirga ketmagan hozir syomkalari to’xtab turibdi yangi yildan keyin davom ettiriladi)
Katta aktyorlar bilan bir joyda rol ijro qilishni hayajoni, qo’rquvi umuman boshqa. O’xshamasachi? Qayerdan kelibdi bu “konfetka” deb yomon ko’rishsachi? O’zi to’g’ri qilyapmanmi? Ayniqsa, san’at institutida o’qimaganimni o’ziyam alohida tema bu sferada. Xullas, javobsiz savollar bilan tavakkal qilishda davom etdim. Yangi serialni syomkalarida tungi 2-3largacha yurdik, ko’chada sovuqda issiq kofe olib kelishganida qanchalar baxtliligim hatto yig’lash kerak joyida yig’lay bilayotganim uchunam o’zimdan faxrlanib ketardim. Shu lahzalardan boshlab men ishlamadim, men san’atni ichida yashashni boshladim, ijod menga zavq, energiya berdi, charchamadim, chekinmadim, yangi hayot boshladim.
Bir odam bir narsani qancha ko’p seva olsa kasbimni undan kam sevmadim.
Yana bir yarim hafta o’tgach telefilm tomonidan olinayotgan harbiy drama 10 qismli serialga geroinyaga taklif qilishdi. “Bobomning qilichi” serialini Xorazmda olib keldik. Ochig’ini aytish kerak u yerda sharoit havas qilgulik darajada bo’lmadi. Davlat serialiyu byudjet juda achinarli ahvolga kelgan… Lekin komanda yaxshi edi, rejissyorniyam hurmat qilardim. Aktyorskiy sostav ham yoshlar. Yaxshi xotiralar bilan qaytdim. Kelishim bilan yangi gost kino o’zbek film tarafidan olinayotgan film uchun kastingda qatnashdim. Bu mani ofitsialniy birinchi kastingim edi. Kastingga kelganlar juda ko’p edi, 1 yarim soat navbatdan keyin kirdim. Ijro qildim va rejissyordan “yaxshi, menga yoqdi” degan gapni eshitib chiqib ketdim. Buni javobiniyam kutish kerak edi. Man kastingdan o’tgandim, quvondimam lekin birinchi martasidagidek yig’lamadim. Endi manda ishonch bor edi lekin kino syomkasi mani serial syomkalarim kabi emasdi. Katta ploshadka, prof komanda, haqiqiy kinoni atmosferasini shu proektda his qildim. Bitta o’zizga 5-6 ta odam qarab turishini o’zi boshqa daraja. Oson bo’ldi deyolmayman albatta lekin mazza qildim. Debyut kinonggizni zo’r proektda boshlabsiz deb tabriklashdi. Ilohim shunday bo’lsin, bahorga yaqin premyerasi bo’ladi. Hali o’zim ijro qilgan rollarni qarsak chalib tomosha qilishga tayyorman deyolmayman. Lekin harakat qilyapman. Shunchaki havasga kirib keyin tashlab ketish niyatim yo’q kasbimni.
Qarindoshlar aytishdi “Kutmagan yo’limizdan ketding” deb. Lekin o’zim buni uzoq kutgandim. Bu baxtni menga ortiq hech bir narsa bera olmasligini tushunib yetib bo’ldim. Hattoki man bolaligimda ko’rib yurgan aktyorlarim mani zavqlanib ishlayotganimni ko’rib mazza qilishdi.
Aktrisa bo’lsam baxtli bo’lishimni bilardim, lekin bunchalik baxtli bo’lish xayolimgayam kelmagan.
Hammasini ich-ichimdan chiqarib aytyapman, hech biri balandparvoz gaplar emas. Hammasi zo’r, qiyinchilik yo’qmi? Bor albatta! Shou biznesni ichidagi qiz bolaga qanday qarashlarini o’zi alohida mavzu. Men esa hammasiga tayyor bo’lib kirganman. Endi ortga yo’l yo’q. Eng asosiysi hammasiga o’z mehnatim evaziga erishyapman. Tanish-bilish, pul, ayrimlar o’ylagandek qabih ishlar aralashuvlarisiz faqatgina sof va beg’ubor orzularim orqasidan kirdim bu yo’lga. Ilohim davomiyam ibtidosi kabi go’zal bo’lsin!
Hali video probasidan o’tgan serialimni syomkasi boshlamasidan “Qodirxon” serialigayam taklif qilib qolishdi. Ancha tomoshabini ko’p serialligini lekin 4-5 yildan beri davom etayotganini ham o’ylab tavakkal qildim. (Hozir mahalladayam xolalar “Qodirxon” da chiqadigan qizmisiz deb so’rab qolishadi)
Orada bir-ikki epizodlarga novellalarda chiqib yurdim. Yangi serialni syomkalariyam boshlandi ( bu serial hali efirga ketmagan hozir syomkalari to’xtab turibdi yangi yildan keyin davom ettiriladi)
Katta aktyorlar bilan bir joyda rol ijro qilishni hayajoni, qo’rquvi umuman boshqa. O’xshamasachi? Qayerdan kelibdi bu “konfetka” deb yomon ko’rishsachi? O’zi to’g’ri qilyapmanmi? Ayniqsa, san’at institutida o’qimaganimni o’ziyam alohida tema bu sferada. Xullas, javobsiz savollar bilan tavakkal qilishda davom etdim. Yangi serialni syomkalarida tungi 2-3largacha yurdik, ko’chada sovuqda issiq kofe olib kelishganida qanchalar baxtliligim hatto yig’lash kerak joyida yig’lay bilayotganim uchunam o’zimdan faxrlanib ketardim. Shu lahzalardan boshlab men ishlamadim, men san’atni ichida yashashni boshladim, ijod menga zavq, energiya berdi, charchamadim, chekinmadim, yangi hayot boshladim.
Bir odam bir narsani qancha ko’p seva olsa kasbimni undan kam sevmadim.
Yana bir yarim hafta o’tgach telefilm tomonidan olinayotgan harbiy drama 10 qismli serialga geroinyaga taklif qilishdi. “Bobomning qilichi” serialini Xorazmda olib keldik. Ochig’ini aytish kerak u yerda sharoit havas qilgulik darajada bo’lmadi. Davlat serialiyu byudjet juda achinarli ahvolga kelgan… Lekin komanda yaxshi edi, rejissyorniyam hurmat qilardim. Aktyorskiy sostav ham yoshlar. Yaxshi xotiralar bilan qaytdim. Kelishim bilan yangi gost kino o’zbek film tarafidan olinayotgan film uchun kastingda qatnashdim. Bu mani ofitsialniy birinchi kastingim edi. Kastingga kelganlar juda ko’p edi, 1 yarim soat navbatdan keyin kirdim. Ijro qildim va rejissyordan “yaxshi, menga yoqdi” degan gapni eshitib chiqib ketdim. Buni javobiniyam kutish kerak edi. Man kastingdan o’tgandim, quvondimam lekin birinchi martasidagidek yig’lamadim. Endi manda ishonch bor edi lekin kino syomkasi mani serial syomkalarim kabi emasdi. Katta ploshadka, prof komanda, haqiqiy kinoni atmosferasini shu proektda his qildim. Bitta o’zizga 5-6 ta odam qarab turishini o’zi boshqa daraja. Oson bo’ldi deyolmayman albatta lekin mazza qildim. Debyut kinonggizni zo’r proektda boshlabsiz deb tabriklashdi. Ilohim shunday bo’lsin, bahorga yaqin premyerasi bo’ladi. Hali o’zim ijro qilgan rollarni qarsak chalib tomosha qilishga tayyorman deyolmayman. Lekin harakat qilyapman. Shunchaki havasga kirib keyin tashlab ketish niyatim yo’q kasbimni.
Qarindoshlar aytishdi “Kutmagan yo’limizdan ketding” deb. Lekin o’zim buni uzoq kutgandim. Bu baxtni menga ortiq hech bir narsa bera olmasligini tushunib yetib bo’ldim. Hattoki man bolaligimda ko’rib yurgan aktyorlarim mani zavqlanib ishlayotganimni ko’rib mazza qilishdi.
Aktrisa bo’lsam baxtli bo’lishimni bilardim, lekin bunchalik baxtli bo’lish xayolimgayam kelmagan.
Hammasini ich-ichimdan chiqarib aytyapman, hech biri balandparvoz gaplar emas. Hammasi zo’r, qiyinchilik yo’qmi? Bor albatta! Shou biznesni ichidagi qiz bolaga qanday qarashlarini o’zi alohida mavzu. Men esa hammasiga tayyor bo’lib kirganman. Endi ortga yo’l yo’q. Eng asosiysi hammasiga o’z mehnatim evaziga erishyapman. Tanish-bilish, pul, ayrimlar o’ylagandek qabih ishlar aralashuvlarisiz faqatgina sof va beg’ubor orzularim orqasidan kirdim bu yo’lga. Ilohim davomiyam ibtidosi kabi go’zal bo’lsin!