Muhtaram shifokor,
davonomaga
nega tabassumni yozib bermaysiz?
Nega gullar, yoʻllar, bogʻlaru togʻlar,
kitoblar tavsiya qilib turmaysiz?

Nega muhabbat yoʻq davonomada,
nega uzrlar yoʻq, xush izhorlar yoʻq?
Nega shinamgina kutubxonada
kitobni unutar gul diydorlar yoʻq?

Ismimiz,
yoshimiz,
kasbimiz muhim,
telefon raqam ham chiqmaydi esdan.
Roʻzgʻoru xeshlar ham oʻtilmas chetlab,
Nega bundoq koʻngil soʻralmas bizdan?

Hammasini yozing, janob shifokor,
Koʻpaysin koʻngilni soʻraydiganlar.
Koʻp axir dunyoda, koʻngilga emas,
odamlar gapiga qaraydiganlar.

Chunki siz rasmiysiz, koʻngil norasmiy,
yozilmagan qonun boʻlimlarida.
Ayblang koʻplarni ne tuygʻularning,
ne-ne koʻngillarning oʻlimlarida.

Tabassumni yozing davonomaga,
Yozing: dil va ruh ham muhim organlar.
Yozing, zora shunda amal qilsalar
Ko‘ngil bilan siyosat olib borganlar...