Икки кун Алишер Навоий таваллудининг 584 йиллиги тадбирларида қатнашиш учун Навоий вилоятида эдим. Сафардан қайтсам, лолаларимнинг 7 таси нишлабди. Биттаси сал панглаган. Ичим қизиб уни кавлаб кўрсам, уям тагидан илдиз отибди, қайтиб кўмиб қўйдим.

Алқисса, тувакка қадалган лола пиёзлари жон-жаҳди билан яшашга интиляпти. Эркин юрган биз одамда қанча имкон бор. Кўп яхши ишлар қилиш мумкин-ку ахир!

Лолаларимни кузатиб, Алишер Навоийнинг ушбу ҳикмати эсимга тушди:

Тухум ерга кириб, чечак бўлди,
Қурт жондин кечиб, ипак бўлди.
Лола тухмича ғайратинг йўқму?!
Пилла қуртича ҳимматинг йўқми?!