Gorillalar õynab, banan põçoğini taşlardilar. Menda ularga nisbatan zarraça hamdardlik hissi yõq edi. Hayvonlar çivin va kasalliklardan aziyat çekkan oç ovçilarga õxşamasdi, balki ertalabki sayr paytida tinç, tõyib-tõyib ovqatlangan sudxõrlarga õxşardi. Ular tabiatning asosiy harakatlantiruvçi kuçlari bõlgan qõrquv va oçlikdan xalos bõlişdi, buning uçun faqat mavjudlik, bir xillik va zerikarli hayot keçiriş bilan tovon tõlaşdi. Biroq kimga nima kõproq yoqişini kim ham bilardi. Hayvonlar odamlar kabi õz odatlariga ega bõlib, ular ajralişni xohlamaydilar. Ular orasida ğalayonlar kam uçraydi
©E. M. Remark – Jannatdagi soyalar