Bu jumlalarni qatʼiy mehr bilan oʻqir ekanmiz, vaqting oʻtishi bor-u lekin qaytishi yoʻq, huddi shunday odamning umri oʻtadi,lekin qaytmaydi.
Kimdirimiz ish bilan, kimdirimiz oʻqish bilan,yana kim birimiz boshqa yumushlar bilan Onamiz haqida qaygʻurishimiz hayolimizga kelmaydi.
Hikoyada Iskandar Vohobovich ham ishli bir katta korxona direktori edi.Har kuni koʻplab ishlarni hal qilsa lekin onasi borligi hayoliga kelmas edi.