Ruslarning buyuk yozuvchisi Feodor Dostoyevskiy kambag‘al bo‘lgan. Faqirlik va qarzdorlik uni nafas olgani qo‘ymagan. Epilepsiya kasalligi, qizining vafot etishi, o‘g‘li Alyoshaning yoshligida vafot etishi, qarindoshlarning mehrsizligi, hamkasblarining axloqsizligi, buning ustiga davlatning tahqirlashi uni tinkasini quritgan.
Ammo Dostoyevskiy bularning bariga o‘zining soxtakorlikdan uzoq tabassumi, yaxshi niyati, insoniyligi va qalami bilan ro‘baro‘ bo‘ldi.
Dostoyevskiy shunday yozgan edi:
Dostoyevskiy vafot etganida dafn marosimida uning hech bir koriga yaramagan oltmish ming inson ishtirok etgan.
Ammo Dostoyevskiy bularning bariga o‘zining soxtakorlikdan uzoq tabassumi, yaxshi niyati, insoniyligi va qalami bilan ro‘baro‘ bo‘ldi.
Dostoyevskiy shunday yozgan edi:
"Atrofimda odamlar ko‘p, ammo hamon yolg‘iz qolmoqdaman!".
Dostoyevskiy vafot etganida dafn marosimida uning hech bir koriga yaramagan oltmish ming inson ishtirok etgan.