Night walk and self-talk
Soat 12 lardan o'tganda shart ko'chaga chiqdimda, yurishni boshladim. Hech narsa rejalashtirilmagan, boradigan manzil ham yo'q. Shunchaki, random yura boshladim. O'ngdan chapga, tor ko'chadan to'g'riga, katta binolar orasidan kichik tog'lar va bog'lar atrofigacha.
Tungi sayr juda o'zgacha hissiyotlar beradi. "Inception" kinosida bosh qahramon rafiqasi bilan tushida butunlay yangi dunyo yaratadi. Faqatgina ikkalalari yashashi uchun butun boshli shahar, katta binolar, restorantlar, sevimli ko'priklar qurishadi. Ulardan boshqa hech kim o'sha katta olamda yashamaydi.
Qachonki tunda piyoda yurganimda, o'zimni xuddi shunaqa his qilaman. Birorta tirik jonni tashqarida ko'rmayman. Uzun uzun yo'llarda bir o'zim aylanaman. Katta katta binolar ichidan hech kim chiqmaydi. Mashinalar esa xuddi o'zini o'zi boshqarib, ichida haydovchisi yo'qdek tuyiladi. Men esa hayolimda yangi arxitekturalar chizaman-u, ular yo'limda tezda paydo bo'lib menga yangi yo'nalishlar ochishadi. Shunchaki, ajoyib. Tasavvur kuchi ajoyib.
Sovuq ham ma'lum vaqtdan keyin ta'sir qilmay qo'yadi. Tog'ning ustiga qurilgan mamlakat yo'llari tekis emas. Xuddiki, tepaliklarga chiqib tushib yurgandek bo'ladi odam. Qor yog'gani uchun o'sha yo'llar sirpanchiq ham bo'lib yotadi. Lekin, yurayotgan odamga bularni qizig'i bo'lmaydi. Yuryaptimi, demak nimagadir umid hali bor.
Xullas, shunaqa gaplar).
Soat 12 lardan o'tganda shart ko'chaga chiqdimda, yurishni boshladim. Hech narsa rejalashtirilmagan, boradigan manzil ham yo'q. Shunchaki, random yura boshladim. O'ngdan chapga, tor ko'chadan to'g'riga, katta binolar orasidan kichik tog'lar va bog'lar atrofigacha.
Tungi sayr juda o'zgacha hissiyotlar beradi. "Inception" kinosida bosh qahramon rafiqasi bilan tushida butunlay yangi dunyo yaratadi. Faqatgina ikkalalari yashashi uchun butun boshli shahar, katta binolar, restorantlar, sevimli ko'priklar qurishadi. Ulardan boshqa hech kim o'sha katta olamda yashamaydi.
Qachonki tunda piyoda yurganimda, o'zimni xuddi shunaqa his qilaman. Birorta tirik jonni tashqarida ko'rmayman. Uzun uzun yo'llarda bir o'zim aylanaman. Katta katta binolar ichidan hech kim chiqmaydi. Mashinalar esa xuddi o'zini o'zi boshqarib, ichida haydovchisi yo'qdek tuyiladi. Men esa hayolimda yangi arxitekturalar chizaman-u, ular yo'limda tezda paydo bo'lib menga yangi yo'nalishlar ochishadi. Shunchaki, ajoyib. Tasavvur kuchi ajoyib.
Sovuq ham ma'lum vaqtdan keyin ta'sir qilmay qo'yadi. Tog'ning ustiga qurilgan mamlakat yo'llari tekis emas. Xuddiki, tepaliklarga chiqib tushib yurgandek bo'ladi odam. Qor yog'gani uchun o'sha yo'llar sirpanchiq ham bo'lib yotadi. Lekin, yurayotgan odamga bularni qizig'i bo'lmaydi. Yuryaptimi, demak nimagadir umid hali bor.
Xullas, shunaqa gaplar).