•meni qiynayotgan fikrlar
Hech shukr qilmaymiz.
Hozir abituriyentlarga qarab havas qilyapman, abituriyentligimda esa talaba bo'lishni orzulaganman.
Hozir 7-8-9-sinflar butun kunini ingliz tiliga berib o'qishganiga havas qilyapman, asli men bu bosqichdan o'tib bo'lgan bo'lsam ham. Adashmasam, 9- va 10-sinflarda 60 tadan badiiy va ilmiy kitoblarni 2 yoki 3 oyda o'qiganimni unutib.
Bu bosqichga yetib kelishim ham oson bo'lmagan-ku, axir. Nega hozirning baxtidan mosuvo holda o'zimdan qoniqish his qilmayapman?
Aslida, hammasi qiyin emas, shunchaki vaqt kerakdir.
Eng katta orzuyimni hozir eng katta to'siq sifatida ko'rishim g'alati emasmi.
"Oliy ta'lim hech narsa bermaydi, faqat qog'oz beradi" degan gaplar eskirdi menimcha. Ko'p narsa o'zlashtiryapman, yuksalyapman yana ham deya olaman. Bu - tan olishimiz qiyin bo'lgan haqiqat.
Xullas, bariga va boriga shukr qilishni o'rganish kerak.