Quyosh botib, dunyo yuzini zulmat pardasi qoplaganda jilovsiz izgʻirin har tomonga yugurib, maymunlar toʻdasiga hujum qila boshladi.

Bechora maymunlar sovuqdan titrar va isinish uchun chora axtarar edilar. Ular nogoh yaltiroq qurtni koʻrib qoldilar. Uni
choʻgʻ deb oʻylab, talay oʻtin yigʻib, atrofiga qaladilar va hadeb puflayverdilar.

Daraxt tepasidagi qush ularning bu nodonliklaridan kulib: “Bu olov emas, kechalari yaltirab koʻrinadigan qurt”, desa ham eʼtibor bermadilar.

Shu asnoda oʻtkinchi bir odam ahvolni koʻrdi va qushga qarab: “Oʻzingni koʻp koyitma, ular sening soʻzingga quloq soladigan, foydasiz ishdan voz kechadiganlardan emas. Ularga nasihat qilish – qilichni toshga urish va shakarni suv ostiga berkitish bilan barobardir”, – dedi.

Qushning nodonligi maymunlarnikidan qolishmas edi, u odamning nasihatiga quloq solmay, maymunlarning xatosini tushuntirish uchun daraxtdan tushib, ular yoniga keldi.

Maymunlar esa... uni oʻrab olib, boshini uzib tashladilar...

©️Tohir Malik

@aiz_ihsan