Do‘stim Mustafo menga bir necha daqiqa avval G‘azoning shimolidan qo‘ng‘iroq qildi.
U birinchi navbatda shunday dedi:
"Telefonimning quvvati atigi 2 foiz qoldi va kimga qo‘ng‘iroq qilishni o‘ylaganim zahoti xayolimga sen kelding. Do‘stim, aniq bilaman, men yaqinda oʻlaman. Bu bizning so‘nggi suhbatimiz bo‘lishi mumkin. Ertalabdan beri bir qultum suv izlab yuribman, lekin topolganim yoʻq. Do‘stim, bu yerda hamma narsa o‘limga olib boradi. Ko‘z oldimda 50 dan ortiq odamni o‘ldirishdi. Men mo‘jiza tufayli ulardan qochib qutuldim, 27 dan ortiq inson, 27 jon shahid bo‘lgan qirg‘indan omon qoldim. Bu yerda odamlar o‘lib, jasadlari ko‘chalarda qolib ketyapti. Ularga qarab turib, xuddi toshlar ustidan yurgandek o‘tib ketasan. Tunlari ko‘chada uxlayman; hech kimim yo‘q. Oilamsiz, yolg‘iz yashamoqdaman. Telefonim o‘chay deb turibdi. Seni sevishimni bilishingni va xafa qilgan bo‘lsam, kechirishing istayman."
Qo‘ng‘iroq to‘satdan uzilib qoldi. Chamasi, telefonining quvvati tugab qoldi.
Har bir so‘z orasida yig‘i ovozimni bosishga urinar, koʻzimdan qatra yosh oqardi. Qalbimiz har kuni o‘rtanadi. Bularning barchasi nimaga kerak? Nima sababdan? Nima uchun, ey dunyo? Nima uchun??? Qaniydi men mavjud bo‘lmasam; har lahzada o‘limni tilayman. Men har daqiqada o‘lim tilayman.
(C) Omar Hamad, farmatsist va yozuvchi
@Tafakkur_chizgilari
U birinchi navbatda shunday dedi:
"Telefonimning quvvati atigi 2 foiz qoldi va kimga qo‘ng‘iroq qilishni o‘ylaganim zahoti xayolimga sen kelding. Do‘stim, aniq bilaman, men yaqinda oʻlaman. Bu bizning so‘nggi suhbatimiz bo‘lishi mumkin. Ertalabdan beri bir qultum suv izlab yuribman, lekin topolganim yoʻq. Do‘stim, bu yerda hamma narsa o‘limga olib boradi. Ko‘z oldimda 50 dan ortiq odamni o‘ldirishdi. Men mo‘jiza tufayli ulardan qochib qutuldim, 27 dan ortiq inson, 27 jon shahid bo‘lgan qirg‘indan omon qoldim. Bu yerda odamlar o‘lib, jasadlari ko‘chalarda qolib ketyapti. Ularga qarab turib, xuddi toshlar ustidan yurgandek o‘tib ketasan. Tunlari ko‘chada uxlayman; hech kimim yo‘q. Oilamsiz, yolg‘iz yashamoqdaman. Telefonim o‘chay deb turibdi. Seni sevishimni bilishingni va xafa qilgan bo‘lsam, kechirishing istayman."
Qo‘ng‘iroq to‘satdan uzilib qoldi. Chamasi, telefonining quvvati tugab qoldi.
Har bir so‘z orasida yig‘i ovozimni bosishga urinar, koʻzimdan qatra yosh oqardi. Qalbimiz har kuni o‘rtanadi. Bularning barchasi nimaga kerak? Nima sababdan? Nima uchun, ey dunyo? Nima uchun??? Qaniydi men mavjud bo‘lmasam; har lahzada o‘limni tilayman. Men har daqiqada o‘lim tilayman.
(C) Omar Hamad, farmatsist va yozuvchi
@Tafakkur_chizgilari