📝МУҲАББАТ ФАРИШТАСИ.
Санобар эшикни очиши билан кӯзи оппоқ гулдастага тушди.
- Ие, бу совға кимга бўлди экан?- деди эшик тутқичига қистириб кетилган гулларни олар экан.
- Менга эмаслиги аниқ,-деди югуриб чиққан Элбек. Сўнг синглисининг хонаси томонга қараб қичқирди:
- Орзу, анави ошигингга айтиб кўй, қўлимга тушса дабдала қиламан!
Санобарнинг кўз ўнгига каратэга қатнашиб юрган ўғлидан калтак еяётган, озгингина (негадир) бола келди, сўнг:
- Қўй-э, ўғлим, йигит йигитни тушуниши керак, -деди.
Синглисининг ошиғини тушунадиган ака ҳали туғилмаган.
- Қўлимга туша кўрмасин. - деди ҳамон қўлларини мушт қилиб турган ўғли.
...Санобар машина моторини ўт олдирар экан, хаёли мойчечак гуллари билан боғлик ёшлигидаги бир воқеага учди.
Ӯшанда рассомлик билим юрти талабалари устозлари билан бирга жаҳон тасвирий санъати дурдоналарининг аслидан нусха кӯчиришни ўрганиш учун Москва шаҳрига қараб поездда ӣӯлга чиқишган.
Йўл-йўлакай Қозоғистон чўллари-ю, Русия ўрмонларини мириқиб томоша қилиб боришарди.
Нима бўлди-ю, поезд ғароӣиб бир ўрмоннинг қоқ ўртасида тўхтади.
Вагон бекаси поезддан тушиш мумкин эмаслигини хонама-хона юриб таъкидлаб чиққанига қарамасдан, нариги гуруҳдаги ўйинқароқ ва шӯхлиги билан ном чиқарган Азимжон деган бола танбур эшигини очиб пастга сакради ва кӯринишдан яқиндай туюлган, пойида оппок мойчечаклар қиӣғос очилган ок қайинлар томон югурди. У ҳали гулзорга етмасдан поезд жойидан жила бошлади. Азимжон гул уза бошлаганда поезднинг тезлиги орта бошлаган, ўн беш, ўн олтита вагоннинг барча йўловчилари дераза ойналарига пешоналарини босганча, кимдир ҳайрат билан кимдир йигитчанинг чексиз ўрмонда қолиб кетишига ачиниб боқишар, курсдош йигитлар эса уни бас қилишга чорлаб қичқиришарди.
Азимжонлар гуруҳидаги қизлар Санобарга таъна қила бошлашди:
-Хаммаси сени деб! Азимжон поезддан қолиб кетса сен айбдорсан!
Санобарнинг шундоқ ҳам азбаройи куйинганидан юраги гупиллаб уриб кетган, зӯрға нафас олаётгани туфайли қизларга жавоб қайтаришга ҳам ҳали келмаӣ ӯтирарди. Ӣигитча орқага қайтганида поезднинг тезлиги ошган, унинг бирор вагонга илиниши гумон, қиз унинг чиқиб олишига ишонмас, вагонга тирмашиб бирор ери лат егунча, илоҳо, қолиб кетаверсин, деб дилида илтижо қиларди.
Поезд ӣӯлнинг бурилишига етганда йигит дўстлари ўтирган вагон деразаларидан кӯринмаӣ қолди.
Ҳамма ишқилиб бирор кор-ҳол бўлгунча, яхшиси, қолиб кетган бўлсин, навбатдаги поездга чиқиб олар, дейишар, нима бӯлганини эса хеч ким билмасди. Кутилмаганда вагон ӣӯлагида гулдаста кўтарган Азимжон пайдо бўлганида хамма енгил нафас олди. У оппоқ тишларини ярақлатиб жилмайганча гулларни Санобарга тутди. Қиз эса гулинг керакмас, жинни, деганча йиғлаб юборди...
...Куп ўтмай Орзу ўқиш жойидан янги гап топиб келди. Ўша бола унинг суратини янги чиққан, рекламалар чоп этадиган дастгоҳда катта қилдириб коллежнинг кӯча деворларига илиб чиқибди. Суратларнинг хаммасида
«I love you» деган ёзув ҳам бормиш.
- Нима қипти,- деди Санобар,- бу ҳам муҳаббат изҳор қилишнинг бир йӯлида!
- Ойи, ҳамма гап шундаки, у менинг энг ёмон чиққан суратим! Чиройли чиққанини каттартирмайдими?
-Ҳозир суратни кўпайтириш ҳам осон бўлиб кетди. Менинг битта курсдошим ярим йиллик имтиҳон кўрикка фақат менинг портретларимни қӯӣган. Тўғридан, ён томондан, буйи бастим билан, бироқ хаммасини ўзи чизган, хотираси ҳам зўр эди-да, ёддан ишларди!
- Ойи, сизга фақат хазил бўлса! Бу бола ҳали кўп қилиқ чиқаради. У билан ўзим гаплашмасам бўлмас экан, - деди яна Элбек.
Аммо боланинг қилган учинчи иши Санобарни ҳам ҳушёр торттирди. Жасур (боланинг исми шунақа экан) коллеж томига чиқибди-да, учгача санаб бўлгунимча, Орзу мен Жасурни севаман, деб қичқириши керак, бўлмаса, шу ердан нариги томга сакрайман,- дебди. Орзу унинг талабини бажармаган экан, ёнма-ён турган нариги бинонинг томига сакрабди. Мӯлжалга зўрға етиб, худди кинолардагидек, том чеккасига тирмашиб, қиӣналиб чиқиб олибди.
Санобар эшикни очиши билан кӯзи оппоқ гулдастага тушди.
- Ие, бу совға кимга бўлди экан?- деди эшик тутқичига қистириб кетилган гулларни олар экан.
- Менга эмаслиги аниқ,-деди югуриб чиққан Элбек. Сўнг синглисининг хонаси томонга қараб қичқирди:
- Орзу, анави ошигингга айтиб кўй, қўлимга тушса дабдала қиламан!
Санобарнинг кўз ўнгига каратэга қатнашиб юрган ўғлидан калтак еяётган, озгингина (негадир) бола келди, сўнг:
- Қўй-э, ўғлим, йигит йигитни тушуниши керак, -деди.
Синглисининг ошиғини тушунадиган ака ҳали туғилмаган.
- Қўлимга туша кўрмасин. - деди ҳамон қўлларини мушт қилиб турган ўғли.
...Санобар машина моторини ўт олдирар экан, хаёли мойчечак гуллари билан боғлик ёшлигидаги бир воқеага учди.
Ӯшанда рассомлик билим юрти талабалари устозлари билан бирга жаҳон тасвирий санъати дурдоналарининг аслидан нусха кӯчиришни ўрганиш учун Москва шаҳрига қараб поездда ӣӯлга чиқишган.
Йўл-йўлакай Қозоғистон чўллари-ю, Русия ўрмонларини мириқиб томоша қилиб боришарди.
Нима бўлди-ю, поезд ғароӣиб бир ўрмоннинг қоқ ўртасида тўхтади.
Вагон бекаси поезддан тушиш мумкин эмаслигини хонама-хона юриб таъкидлаб чиққанига қарамасдан, нариги гуруҳдаги ўйинқароқ ва шӯхлиги билан ном чиқарган Азимжон деган бола танбур эшигини очиб пастга сакради ва кӯринишдан яқиндай туюлган, пойида оппок мойчечаклар қиӣғос очилган ок қайинлар томон югурди. У ҳали гулзорга етмасдан поезд жойидан жила бошлади. Азимжон гул уза бошлаганда поезднинг тезлиги орта бошлаган, ўн беш, ўн олтита вагоннинг барча йўловчилари дераза ойналарига пешоналарини босганча, кимдир ҳайрат билан кимдир йигитчанинг чексиз ўрмонда қолиб кетишига ачиниб боқишар, курсдош йигитлар эса уни бас қилишга чорлаб қичқиришарди.
Азимжонлар гуруҳидаги қизлар Санобарга таъна қила бошлашди:
-Хаммаси сени деб! Азимжон поезддан қолиб кетса сен айбдорсан!
Санобарнинг шундоқ ҳам азбаройи куйинганидан юраги гупиллаб уриб кетган, зӯрға нафас олаётгани туфайли қизларга жавоб қайтаришга ҳам ҳали келмаӣ ӯтирарди. Ӣигитча орқага қайтганида поезднинг тезлиги ошган, унинг бирор вагонга илиниши гумон, қиз унинг чиқиб олишига ишонмас, вагонга тирмашиб бирор ери лат егунча, илоҳо, қолиб кетаверсин, деб дилида илтижо қиларди.
Поезд ӣӯлнинг бурилишига етганда йигит дўстлари ўтирган вагон деразаларидан кӯринмаӣ қолди.
Ҳамма ишқилиб бирор кор-ҳол бўлгунча, яхшиси, қолиб кетган бўлсин, навбатдаги поездга чиқиб олар, дейишар, нима бӯлганини эса хеч ким билмасди. Кутилмаганда вагон ӣӯлагида гулдаста кўтарган Азимжон пайдо бўлганида хамма енгил нафас олди. У оппоқ тишларини ярақлатиб жилмайганча гулларни Санобарга тутди. Қиз эса гулинг керакмас, жинни, деганча йиғлаб юборди...
...Куп ўтмай Орзу ўқиш жойидан янги гап топиб келди. Ўша бола унинг суратини янги чиққан, рекламалар чоп этадиган дастгоҳда катта қилдириб коллежнинг кӯча деворларига илиб чиқибди. Суратларнинг хаммасида
«I love you» деган ёзув ҳам бормиш.
- Нима қипти,- деди Санобар,- бу ҳам муҳаббат изҳор қилишнинг бир йӯлида!
- Ойи, ҳамма гап шундаки, у менинг энг ёмон чиққан суратим! Чиройли чиққанини каттартирмайдими?
-Ҳозир суратни кўпайтириш ҳам осон бўлиб кетди. Менинг битта курсдошим ярим йиллик имтиҳон кўрикка фақат менинг портретларимни қӯӣган. Тўғридан, ён томондан, буйи бастим билан, бироқ хаммасини ўзи чизган, хотираси ҳам зўр эди-да, ёддан ишларди!
- Ойи, сизга фақат хазил бўлса! Бу бола ҳали кўп қилиқ чиқаради. У билан ўзим гаплашмасам бўлмас экан, - деди яна Элбек.
Аммо боланинг қилган учинчи иши Санобарни ҳам ҳушёр торттирди. Жасур (боланинг исми шунақа экан) коллеж томига чиқибди-да, учгача санаб бўлгунимча, Орзу мен Жасурни севаман, деб қичқириши керак, бўлмаса, шу ердан нариги томга сакрайман,- дебди. Орзу унинг талабини бажармаган экан, ёнма-ён турган нариги бинонинг томига сакрабди. Мӯлжалга зўрға етиб, худди кинолардагидек, том чеккасига тирмашиб, қиӣналиб чиқиб олибди.