#Бадал
Мафтуна Абдуллаева
101~қисм.
Самина оёқ~қўли сингари овози ҳам титраганини сезиб турарди.
- Ойимга айтсамми? Холамгами... Йўқ ҳали ўзингни бос... Балки адашаётгандирман. Ахир доим дори таъсирида бўлардим... Бу гал ҳушим ўзимда эди... Шунга шундай туюлгандир...
Самина ўзини босишга уриниб яна устига чойшаб ёпди. Абубакр чиқиб келганда ўзини ухлаганга солди.
- Ҳолинг шу экан~ку,- юзидан ўпиб қўйди Абубакр,- яна олифталик қиласан.
Самина ўз ҳаёлларидан ўзи қўрқиб жим ётар эди. Қанча нафас ютиб ётди билмади. Абубакр ухлаб қолганига тўла амин бўлгач ўрнидан турди. Телефонини юзини ёқиб ёруғида Абубакрни бўйин қисмига қаради. Қўл юбормоқчи эди~ю қўрқди. Аммо... Орқа бўйни аралаш куйган из шундоқ билиниб турарди. Самина унитишга уринаётган воқеасини ҳозир батафсил эслашга интилди.
Дидективга ҳам ўзини босиб олгандан кейин айтиб берганди. Уни эслаб қолган нарсаси иккита. Биринчиси ўша одамни бўйнида қандайдир мелалъёнми туморми бор эди. Қўлига илашгани ёдида. Иккинчиси қаршилик қилаётган пайт бўйнида қандайдир жароҳат изи борлигини сезганди. Бошини орқа томонида эса қўлига холга ўхшаш нимадир илашганди... Самина шунча белги ўхшаш бўлишига қандай ишонсин... Бундан ташқари яна баъзи ҳаракатлари... Қиз юзини ёпиб олди. Буни кимгадир айтиши шарт. Ёлғиз ўзи ҳал қила олмайди.
Саминани ювиниб чиққач яна уйқуси қочди. Қайта~қайта Абубакрни кузатди. Ўша одам билан ўхшаш томонларини топишга уринди... Шубҳа~гумонлар ичида қачон ухлаб қолганини ҳам сезмай қолди. Эрталаб юзига урилаётган нафасдан уйғониб кетди. Абубакр. Қиз юзини олиб қочиб тикилиб қолди.
- Ҳа, нима бўлди?
- Тезроқ хонамдан даф бўлсангиз кийинардим.
- Уяляпсанми? Кеча жуда дадил эдинг.
- Ёқмаяпсиз сезяпсизми?!
Абубакр қизни иягини сиқди.
- Нима дединг?
- Сизни яхши кўраман. Ишқингизда ўлиб қолай деяпман, дедим,- қизни юзини аранг йигитни қўлидан қутқариб мазах билан бидирлади.
- Шундоқ бўлсин хотинжон.
- Мени зарур ишларим бор. Кетишим керак.
- Ҳиммм. Мен ҳам ўқишга боришим керак.
- Ҳайдовчи ташлаб қўяди.
- Бир оғиз... гапингиз,- Самина "сассиқ" сўзини ўрнига атай пауза қилди.
- Қайтиб келай таъзирингни бераман.
Самина Абубакр чиқиб кетгач ўзини ёстиққа отди.
- Эй, Худойим... Нима қилай..
Нима деб ўйлай... Абубакр ўша одам бўлгани яхшими ёки йўқ!
Мафтуна Абдуллаева
101~қисм.
Самина оёқ~қўли сингари овози ҳам титраганини сезиб турарди.
- Ойимга айтсамми? Холамгами... Йўқ ҳали ўзингни бос... Балки адашаётгандирман. Ахир доим дори таъсирида бўлардим... Бу гал ҳушим ўзимда эди... Шунга шундай туюлгандир...
Самина ўзини босишга уриниб яна устига чойшаб ёпди. Абубакр чиқиб келганда ўзини ухлаганга солди.
- Ҳолинг шу экан~ку,- юзидан ўпиб қўйди Абубакр,- яна олифталик қиласан.
Самина ўз ҳаёлларидан ўзи қўрқиб жим ётар эди. Қанча нафас ютиб ётди билмади. Абубакр ухлаб қолганига тўла амин бўлгач ўрнидан турди. Телефонини юзини ёқиб ёруғида Абубакрни бўйин қисмига қаради. Қўл юбормоқчи эди~ю қўрқди. Аммо... Орқа бўйни аралаш куйган из шундоқ билиниб турарди. Самина унитишга уринаётган воқеасини ҳозир батафсил эслашга интилди.
Дидективга ҳам ўзини босиб олгандан кейин айтиб берганди. Уни эслаб қолган нарсаси иккита. Биринчиси ўша одамни бўйнида қандайдир мелалъёнми туморми бор эди. Қўлига илашгани ёдида. Иккинчиси қаршилик қилаётган пайт бўйнида қандайдир жароҳат изи борлигини сезганди. Бошини орқа томонида эса қўлига холга ўхшаш нимадир илашганди... Самина шунча белги ўхшаш бўлишига қандай ишонсин... Бундан ташқари яна баъзи ҳаракатлари... Қиз юзини ёпиб олди. Буни кимгадир айтиши шарт. Ёлғиз ўзи ҳал қила олмайди.
Саминани ювиниб чиққач яна уйқуси қочди. Қайта~қайта Абубакрни кузатди. Ўша одам билан ўхшаш томонларини топишга уринди... Шубҳа~гумонлар ичида қачон ухлаб қолганини ҳам сезмай қолди. Эрталаб юзига урилаётган нафасдан уйғониб кетди. Абубакр. Қиз юзини олиб қочиб тикилиб қолди.
- Ҳа, нима бўлди?
- Тезроқ хонамдан даф бўлсангиз кийинардим.
- Уяляпсанми? Кеча жуда дадил эдинг.
- Ёқмаяпсиз сезяпсизми?!
Абубакр қизни иягини сиқди.
- Нима дединг?
- Сизни яхши кўраман. Ишқингизда ўлиб қолай деяпман, дедим,- қизни юзини аранг йигитни қўлидан қутқариб мазах билан бидирлади.
- Шундоқ бўлсин хотинжон.
- Мени зарур ишларим бор. Кетишим керак.
- Ҳиммм. Мен ҳам ўқишга боришим керак.
- Ҳайдовчи ташлаб қўяди.
- Бир оғиз... гапингиз,- Самина "сассиқ" сўзини ўрнига атай пауза қилди.
- Қайтиб келай таъзирингни бераман.
Самина Абубакр чиқиб кетгач ўзини ёстиққа отди.
- Эй, Худойим... Нима қилай..
Нима деб ўйлай... Абубакр ўша одам бўлгани яхшими ёки йўқ!