***
Меҳрибоннинг бақиришига бутун уйдагилар чиқишди.
— Нима гап? Нега бунча бақирасиз? — Васила ҳеч нарсага тушунмасдан ҳайрон бўлди.
— Нима гаплигини мана бу юзсиз қизингдан сўра, — Меҳрибон онаси тенги аёлни сенсираганча Нодирани кўрсатиб гапирди.
— Эййй, оғзингни йиғиштириб ол, — Ироданинг жаҳли чиқди. — Сен ким бўлибсанки, онамни сенсирайсан тарбиясиз.
— Аслида онанга бу ҳам кам. Битта фоҳишани туққан одамни она дейишни ўзи увол.
— Сен нималар деяпсан, аввал ўзингни бил. Оғзим бор экан деб ҳар хил гапни айтаверишингдан қанақалигинг маълумку манжалақи, — Ирода ҳам худди ўзидек муомила қила бошлади.
— Нима, нима? Манжалақи? Эримга осилган мана бу суюқоёқ оппоғу, оиламни сақлаб қолиш учун ҳаракат қилаётган мен манжалақи эканманда? — Меҳрибон гапирар экан атрофга қараб - қараб қўяр, уларни ҳайрон бўлиб кузатаётганлар кўпаяётганини кўриб ўзини жабрдийда қилиб кўрсатишда давом қиларди. — Эримга осилгани етмагандек унинг пулларини ҳам шилган, — Меҳрибоннинг бу сўзидан кейин атрофда йиғилган ўнтача одамнинг орасида ўзаро шивир - шивир, ғалати қарашлар бошланди. Буларни кўрган Василанинг чап тарафида оғриқ турди. Буни кўрган Ирода ва Нодиранинг чинакамига жаҳли чиқди.
— Ҳозироқ бу ердан кетсанг кетганинг, йўқса келганинга пушаймон қилдираман, — Нодира қалқиб кетган ойисини ушаб қоларкан Меҳрибонга еп қўйгудек қаради.
— То эримни пулларини қайтармас экансан ҳеч қаерга кетмайман, — Меҳрибон ҳеч нима бўлмагандек тураверди.
— Бориб ўша латта эрингдан сўра пулларини қайси фоҳишасига берган экан, — Нодира ойисини суяб ичкарига олиб кириб кетаётиб гапириб кетди.
—Сен, сен олдинг эримни пулларини, — бақирди Меҳрибон.
— Яхшиликча бу ердан жўна, — Ирода ойиси ва опаси кириб кетгач дарвозани ёпар экан, — бу ерга келиб ўзингни кўрсатишдан олдин эрни эплаб олишни ўрган. Ана ундан кейин келсанг бўлади. Мен опамга ишонаман. Опам олмадим дедими демак олмаган. Ўзинга керакли жавобни олиб бўлган бўлсанг энди кет. Йўқса мен шундай томоша қўяманки, нафақат бутун маҳалланг, балки бутун бошли республика аслида ким эканлигингни билади. Ана ундан кейин харидорларинг кўпайса ҳам ажаб эмас. Балки шундан кейин эрингни пулларига қараб қолмассан, — Ирода унга бир кулиб қараб қўйдида кириб кетди.
— У ҳозир нима деди? — ҳеч нарсага тушунмаган Лайло асабийлашганидан тили айланмай қолган Меҳрибонга қаради.
— Ҳеч нима, — Меҳрибон ғазабдан қизарганча машинаси тарафга кетди. Лайло ҳам ҳеч нимага тушунмаганча унинг ортидан эргашди. Меҳрибон машина бошқариб кетар экан, Ироданинг ҳар бир сўзи унинг миясида айланар эди. Ироданинг бундай дейишининг сабаби Меҳрибоннинг ўзига яраша "тоза" ва "чиройли" ўтмиши бор. Нурбекка ҳам алдов йўли билан теккан. 15 ёшида кимларгадир пуллаб юборган номусини, 23 ёшида Нурбекнинг мастлигидан фойдаланиб бўйнига илди қўйди. — “Уйланмасанг устингдан арз қиламан, қаматиб юбораман”, — дея шантаж қилиб, тегиб олди. Ўша пайтда эндигина клиника очиб, эл оғзига қўли енгил жарроҳ номи билан тушаётган Нурбек учун бу яхши иш эмасди. Гап - сўзга қолмай дея уйланишга мажбур бўлди. Лекин аёлини одам ўрнида кўрмас, нуқул кўчада кимларгадир илакишиб юрарди. Аммо, унинг бошқалардан фарқли тарафи жазманларига камдан - кам пул сарфлар, бериш ўрнига улардан пул оларди. Мана шундай вақтинчалик овунчоқларидан бири Нодира. Нурбек уни ҳам 30 млнга туширгач думини тутқазмасдан қаерларгадир қочиб юрибди. Нурбек иши битгач Нодирани кўчада қолдиргач, Нодира ота уйига қайтишга мажбур бўлганди. Аммо, Меҳрибоннинг келишини кутмаганди. Унинг ягона кутгани банк ходимлари.
Меҳрибоннинг бақиришига бутун уйдагилар чиқишди.
— Нима гап? Нега бунча бақирасиз? — Васила ҳеч нарсага тушунмасдан ҳайрон бўлди.
— Нима гаплигини мана бу юзсиз қизингдан сўра, — Меҳрибон онаси тенги аёлни сенсираганча Нодирани кўрсатиб гапирди.
— Эййй, оғзингни йиғиштириб ол, — Ироданинг жаҳли чиқди. — Сен ким бўлибсанки, онамни сенсирайсан тарбиясиз.
— Аслида онанга бу ҳам кам. Битта фоҳишани туққан одамни она дейишни ўзи увол.
— Сен нималар деяпсан, аввал ўзингни бил. Оғзим бор экан деб ҳар хил гапни айтаверишингдан қанақалигинг маълумку манжалақи, — Ирода ҳам худди ўзидек муомила қила бошлади.
— Нима, нима? Манжалақи? Эримга осилган мана бу суюқоёқ оппоғу, оиламни сақлаб қолиш учун ҳаракат қилаётган мен манжалақи эканманда? — Меҳрибон гапирар экан атрофга қараб - қараб қўяр, уларни ҳайрон бўлиб кузатаётганлар кўпаяётганини кўриб ўзини жабрдийда қилиб кўрсатишда давом қиларди. — Эримга осилгани етмагандек унинг пулларини ҳам шилган, — Меҳрибоннинг бу сўзидан кейин атрофда йиғилган ўнтача одамнинг орасида ўзаро шивир - шивир, ғалати қарашлар бошланди. Буларни кўрган Василанинг чап тарафида оғриқ турди. Буни кўрган Ирода ва Нодиранинг чинакамига жаҳли чиқди.
— Ҳозироқ бу ердан кетсанг кетганинг, йўқса келганинга пушаймон қилдираман, — Нодира қалқиб кетган ойисини ушаб қоларкан Меҳрибонга еп қўйгудек қаради.
— То эримни пулларини қайтармас экансан ҳеч қаерга кетмайман, — Меҳрибон ҳеч нима бўлмагандек тураверди.
— Бориб ўша латта эрингдан сўра пулларини қайси фоҳишасига берган экан, — Нодира ойисини суяб ичкарига олиб кириб кетаётиб гапириб кетди.
—Сен, сен олдинг эримни пулларини, — бақирди Меҳрибон.
— Яхшиликча бу ердан жўна, — Ирода ойиси ва опаси кириб кетгач дарвозани ёпар экан, — бу ерга келиб ўзингни кўрсатишдан олдин эрни эплаб олишни ўрган. Ана ундан кейин келсанг бўлади. Мен опамга ишонаман. Опам олмадим дедими демак олмаган. Ўзинга керакли жавобни олиб бўлган бўлсанг энди кет. Йўқса мен шундай томоша қўяманки, нафақат бутун маҳалланг, балки бутун бошли республика аслида ким эканлигингни билади. Ана ундан кейин харидорларинг кўпайса ҳам ажаб эмас. Балки шундан кейин эрингни пулларига қараб қолмассан, — Ирода унга бир кулиб қараб қўйдида кириб кетди.
— У ҳозир нима деди? — ҳеч нарсага тушунмаган Лайло асабийлашганидан тили айланмай қолган Меҳрибонга қаради.
— Ҳеч нима, — Меҳрибон ғазабдан қизарганча машинаси тарафга кетди. Лайло ҳам ҳеч нимага тушунмаганча унинг ортидан эргашди. Меҳрибон машина бошқариб кетар экан, Ироданинг ҳар бир сўзи унинг миясида айланар эди. Ироданинг бундай дейишининг сабаби Меҳрибоннинг ўзига яраша "тоза" ва "чиройли" ўтмиши бор. Нурбекка ҳам алдов йўли билан теккан. 15 ёшида кимларгадир пуллаб юборган номусини, 23 ёшида Нурбекнинг мастлигидан фойдаланиб бўйнига илди қўйди. — “Уйланмасанг устингдан арз қиламан, қаматиб юбораман”, — дея шантаж қилиб, тегиб олди. Ўша пайтда эндигина клиника очиб, эл оғзига қўли енгил жарроҳ номи билан тушаётган Нурбек учун бу яхши иш эмасди. Гап - сўзга қолмай дея уйланишга мажбур бўлди. Лекин аёлини одам ўрнида кўрмас, нуқул кўчада кимларгадир илакишиб юрарди. Аммо, унинг бошқалардан фарқли тарафи жазманларига камдан - кам пул сарфлар, бериш ўрнига улардан пул оларди. Мана шундай вақтинчалик овунчоқларидан бири Нодира. Нурбек уни ҳам 30 млнга туширгач думини тутқазмасдан қаерларгадир қочиб юрибди. Нурбек иши битгач Нодирани кўчада қолдиргач, Нодира ота уйига қайтишга мажбур бўлганди. Аммо, Меҳрибоннинг келишини кутмаганди. Унинг ягона кутгани банк ходимлари.