Nomzod: Muhammad Ali
Ta'lim sohasi: Muhandislik ishi
Yo‘nalish: Electrical Engineering (Elektr muhandisligi)
Universitet: Arizona State University
Stipendiya: 14,500 $
Sana: 30.08.2024
Ball: 90
( 1-qism )
Suhbatga tushlikdan keyin kirgandim.
Dastlab sohaga oid xona ichiga kirdim.
Suhbat taxminan 40-45 daqiqa davom etdi.
“El-yurt umidi” tanlovlari ichida eng uzoq suhbat shu bo‘ldi, hatto hakamlar o‘zlari: “Sizni juda ko‘p eshitdik,” deb aytishdi.
Menga sohaga oid xonada qanday savollar berildi:
Xonaga qo‘limda juda ko‘p tarqatma materiallar chiqartirilgan qog‘ozlar bilan kirdim.
Kirishim bilan xursandchilik bilan baland ovozda: “ASSALOMU ALAYKUM,” dedim.
Barchaning e’tibori menga qaratildi.
Hakamlar e’tibor bermayotgandek o‘tirishsada, kirishim bilan ularda qiziqish uyg‘otganim aniq edi.
Hakamlar:
– Ism, familiya, sharifingiz?
Men aytdim.
Hakamlar:
– Sizga 1 daqiqa beramiz: o‘zingizni tanishtiring, nima uchun bu soha, nima uchun bu universitet va maqsadlaringiz haqida gapiring.
Men bu savolga 1 daqiqada javob berish qiyinligini bilardim. Shuning uchun vaziyatdan chiqish uchun “aqlli yo‘l” tutishga qaror qildim:
– Maylimi, men o‘zim haqimda tayyorlagan taqdimotim bor. Menga 5 daqiqa beringlar, iltimos. Presentatsiya shaklida barcha savollarga javob beraman. Shunda qo‘shimcha savollar so‘rashga hojat qolmaydi. Men tayyorlagan taqdimotim loyiham haqida edi.
Hakamlar (Adham Sharipovich):
– Mayli, boshlang.
Vaziyatdan foydalanib, qo‘limdagi magnitlar yordamida qog‘ozlarni doskaga yopishtirdim va o‘zimni tanishtirishni boshladim.
Erishgan yutuqlarim, qaysi universitetni tanlaganim va nega aynan shu universitetni tanlaganim haqida gapirdim (5 daqiqa).
Loyihamni taxminan 15-20 daqiqa davomida tushuntirdim.
Loyiham bo‘yicha bajargan ishlarim, xalqaro jurnallarda chop etilgan maqolalarimni barcha hakamlarga tarqatdim.
Gaplarimni tugatganimdan keyin Adham Sharipovich shunday dedi:
– Sizni juda ko‘p eshitdik. Sizchalik hech kimni buncha ko‘p eshitmaganmiz. Endi o‘tiring, biz gapiramiz.
Ular quyidagi savolni berishdi: (kunduzi quyoshga, kechqurun suvga ishlaydigan elektrostansiyalar haqida).
Bu haqda bilmas edim va: “Ustoz, bilmayman,” dedim.
Ustoz: “O‘rganib oling,” dedilar. Men: “Xo‘p,” dedim.
Adham Sharipovich qolgan hakamlarga qarab bosh chayqadi:
– Savollaringiz bo‘lmasa, matematikasini tekshiramiz va javob beramiz (ya’ni, tugatamiz degan ma’noda).
Barcha hakamlar: “Yetarli,” deyishdi.
Keyin matematikasini tekshirish uchun meni doskaga chiqardilar. Bir hakam:
– Murakkab funksiya yozing, – dedi.
Doskaga yozsam, ular:
– Yo‘q, sen oson yozyapsan. O‘chir, men aytaman, – dedi.
Ustoz aytib turdi, men doskani to‘ldirib yozdim.
Keyin: “Shundan hosila olib bering,” dedilar.
Bu mavzular yodimda yo‘q edi, shuning uchun:
– To‘g‘risi, bilmayman, – dedim.
Shu so‘zimdan keyin suhbat butunlay o‘zgardi...
Davomi (2-qismda)
Ta'lim sohasi: Muhandislik ishi
Yo‘nalish: Electrical Engineering (Elektr muhandisligi)
Universitet: Arizona State University
Stipendiya: 14,500 $
Sana: 30.08.2024
Ball: 90
( 1-qism )
Suhbatga tushlikdan keyin kirgandim.
Dastlab sohaga oid xona ichiga kirdim.
Suhbat taxminan 40-45 daqiqa davom etdi.
“El-yurt umidi” tanlovlari ichida eng uzoq suhbat shu bo‘ldi, hatto hakamlar o‘zlari: “Sizni juda ko‘p eshitdik,” deb aytishdi.
Menga sohaga oid xonada qanday savollar berildi:
Xonaga qo‘limda juda ko‘p tarqatma materiallar chiqartirilgan qog‘ozlar bilan kirdim.
Kirishim bilan xursandchilik bilan baland ovozda: “ASSALOMU ALAYKUM,” dedim.
Barchaning e’tibori menga qaratildi.
Hakamlar e’tibor bermayotgandek o‘tirishsada, kirishim bilan ularda qiziqish uyg‘otganim aniq edi.
Hakamlar:
– Ism, familiya, sharifingiz?
Men aytdim.
Hakamlar:
– Sizga 1 daqiqa beramiz: o‘zingizni tanishtiring, nima uchun bu soha, nima uchun bu universitet va maqsadlaringiz haqida gapiring.
Men bu savolga 1 daqiqada javob berish qiyinligini bilardim. Shuning uchun vaziyatdan chiqish uchun “aqlli yo‘l” tutishga qaror qildim:
– Maylimi, men o‘zim haqimda tayyorlagan taqdimotim bor. Menga 5 daqiqa beringlar, iltimos. Presentatsiya shaklida barcha savollarga javob beraman. Shunda qo‘shimcha savollar so‘rashga hojat qolmaydi. Men tayyorlagan taqdimotim loyiham haqida edi.
Hakamlar (Adham Sharipovich):
– Mayli, boshlang.
Vaziyatdan foydalanib, qo‘limdagi magnitlar yordamida qog‘ozlarni doskaga yopishtirdim va o‘zimni tanishtirishni boshladim.
Erishgan yutuqlarim, qaysi universitetni tanlaganim va nega aynan shu universitetni tanlaganim haqida gapirdim (5 daqiqa).
Loyihamni taxminan 15-20 daqiqa davomida tushuntirdim.
Loyiham bo‘yicha bajargan ishlarim, xalqaro jurnallarda chop etilgan maqolalarimni barcha hakamlarga tarqatdim.
Gaplarimni tugatganimdan keyin Adham Sharipovich shunday dedi:
– Sizni juda ko‘p eshitdik. Sizchalik hech kimni buncha ko‘p eshitmaganmiz. Endi o‘tiring, biz gapiramiz.
Ular quyidagi savolni berishdi: (kunduzi quyoshga, kechqurun suvga ishlaydigan elektrostansiyalar haqida).
Bu haqda bilmas edim va: “Ustoz, bilmayman,” dedim.
Ustoz: “O‘rganib oling,” dedilar. Men: “Xo‘p,” dedim.
Adham Sharipovich qolgan hakamlarga qarab bosh chayqadi:
– Savollaringiz bo‘lmasa, matematikasini tekshiramiz va javob beramiz (ya’ni, tugatamiz degan ma’noda).
Barcha hakamlar: “Yetarli,” deyishdi.
Keyin matematikasini tekshirish uchun meni doskaga chiqardilar. Bir hakam:
– Murakkab funksiya yozing, – dedi.
Doskaga yozsam, ular:
– Yo‘q, sen oson yozyapsan. O‘chir, men aytaman, – dedi.
Ustoz aytib turdi, men doskani to‘ldirib yozdim.
Keyin: “Shundan hosila olib bering,” dedilar.
Bu mavzular yodimda yo‘q edi, shuning uchun:
– To‘g‘risi, bilmayman, – dedim.
Shu so‘zimdan keyin suhbat butunlay o‘zgardi...
Davomi (2-qismda)