#MuhammadYusufIzdoshlari
TOSHKENTGA KETGIN DER.
Xammaning nazdida joyim bu yermas,
Tur yoʻqol Toshkentga ketgin sen deydi.
Qishloqda yetarli qora mexnatga,
Bilmadim ex mening gʻamimni yeydi.
Qora terga botma, dalada deydi,
Tanilsang xurmating ortaveradi.
Bilmaydi chalgʻimay yursam men agar,
Tashvishlar girdobi tortaveradi.
Toʻpori baytlarim koʻnglin xushlagan,
Balkim agʻdar toʻntar qilgan xislarin.
Mening koʻnglim bilan xech kim ishi yoʻq,
Qochib keldim, bosmay, oʻtmish izlarin.
Manili sheʼrlarim qoʻshiq boʻlmaydi,
Sodda sherlar kerak, xofizlar uchun.
Koʻchadagi gapni, qogʻozga tushur,
Shu xam sheʼr boʻldimi, shoirlar uchun.
Buyurtmaga sheʼrlar yoza boshlasam,
Ruxlari chirqirab, ketmaydimi gar?
Peshonamga birdan, gurzidayin bir,
Bobom navoying, xasasi tegar.
Shoirlik nomimga, tushurmayman dogʻ,
Xarchand nafsim bilan, kurashaman men.
Yengil yelpi soʻzlar, oq qogʻozdek oq,
Chalkashmay, maqsadga erishaman men.
Qishloqi yigitman, nara tortguvchi,
Maqtovni bilmayman, soddaman men gʻoʻr.
Yelkamga gʻamlarni, yoʻlma yoʻl ortib,
Ijodim ulkandir, past ketmayman zoʻr.
Bir yonda Navoyi, bir yon Muqimiy,
Ustozlik qiladi, xar bitta satri.
Sayozlik boʻlurmi, oʻsha xolatda,
Maʼnosidan taralar, dunyoning atri.
Toshkentga ket demang, ketarman bir kun,
Mashxur boʻlib ketar, balkim sheʼrlarim.
Sheʼrlarim atalgan qizga xam bir kun,
Yetib borar nasib mening kitobim.
✍ Musurmonqul Suvonqulov
TOSHKENTGA KETGIN DER.
Xammaning nazdida joyim bu yermas,
Tur yoʻqol Toshkentga ketgin sen deydi.
Qishloqda yetarli qora mexnatga,
Bilmadim ex mening gʻamimni yeydi.
Qora terga botma, dalada deydi,
Tanilsang xurmating ortaveradi.
Bilmaydi chalgʻimay yursam men agar,
Tashvishlar girdobi tortaveradi.
Toʻpori baytlarim koʻnglin xushlagan,
Balkim agʻdar toʻntar qilgan xislarin.
Mening koʻnglim bilan xech kim ishi yoʻq,
Qochib keldim, bosmay, oʻtmish izlarin.
Manili sheʼrlarim qoʻshiq boʻlmaydi,
Sodda sherlar kerak, xofizlar uchun.
Koʻchadagi gapni, qogʻozga tushur,
Shu xam sheʼr boʻldimi, shoirlar uchun.
Buyurtmaga sheʼrlar yoza boshlasam,
Ruxlari chirqirab, ketmaydimi gar?
Peshonamga birdan, gurzidayin bir,
Bobom navoying, xasasi tegar.
Shoirlik nomimga, tushurmayman dogʻ,
Xarchand nafsim bilan, kurashaman men.
Yengil yelpi soʻzlar, oq qogʻozdek oq,
Chalkashmay, maqsadga erishaman men.
Qishloqi yigitman, nara tortguvchi,
Maqtovni bilmayman, soddaman men gʻoʻr.
Yelkamga gʻamlarni, yoʻlma yoʻl ortib,
Ijodim ulkandir, past ketmayman zoʻr.
Bir yonda Navoyi, bir yon Muqimiy,
Ustozlik qiladi, xar bitta satri.
Sayozlik boʻlurmi, oʻsha xolatda,
Maʼnosidan taralar, dunyoning atri.
Toshkentga ket demang, ketarman bir kun,
Mashxur boʻlib ketar, balkim sheʼrlarim.
Sheʼrlarim atalgan qizga xam bir kun,
Yetib borar nasib mening kitobim.
✍ Musurmonqul Suvonqulov