#ФАРИШТАЛИККA_DAЪВОЙИМ_ЙЎҚ
#МУАЛЛИФ_САИДОРА
#Но_122
Зебо қўрқувдан юрак уриши тезлашиб тез-тез нафас ола бошлади. Етар ортга ўгириламан, сумкам билан бошига соламан !... Аммо негадир Зебо шу ишни қилишга журъати етмади, ростдан ҳам бир бегона йўловчи бўлсачи - қовун тушургани қолади. Зебо ўй ҳаёллари билан шарпа унинг ортига келиб бўлганини пайқамай қолди. У Зебонинг қўлидан даст ушлаб қоронғуликдаги Девор томонга суяб қўйди.
Бу таниш ифор эди...
- Одил !!! - Зебонинг кўзларида қўрқув ўрнини бу сафар ҳайрат ва қувонч эгаллади.
Одил уни деворга суяб чиқиб кетмаслиги учун қўли билан деворни ушлаб турар, унга жуда яқин турганидан кўзлар-кўзларга, лаблар-лабларга яқин турарди.
- Биринчи қор билан ! Фаришта ! - Одилнинг иссиқ нафаси яқин турганидан Зебога яққол билинди.
- Қўрқитиб юбординг... - нафаси баттар тезлашди Зебони.
- Сен қизчи?!, рашкдан мени жонимни олай дедингку - пичирлади Одил
- Кечир...
-Нима битта узр билан қутулиб қолмоқчимисан ? - бўш келмади Одил
- Ҳўш айт қандай айбимни ювай ?
- Ростдан айтганимни қиласанми ? - такидлади Одил жилмайиб
- Сен айт мен бажарай...
Одил бармоқлари билан Зебонинг лабларини охиста силади:
- Шу чиройли лаблардан бир бўса олсам ?... Зебонинг вужуди ҳаяжондан ёниб кетди. Тушаётган қор парчалари совуғи билинмай гўё у ёзга тушиб қолганди. У уялганидан Одилдан кўзини олди.
- Ошиб кетмадими ?... - ҳижолатли сўради Зебо
-Ўзинг ошириб юбормадим деб ўйлаяпсанми ?... - киноя қилди Одил ресторандаги ҳолатга ишора қилгандай.
- Билмадим?...
Одил беихтиёр Зебонинг лаблари томон бўса олиш учун яқин борди...
Давоми бор...
#МУАЛЛИФ_САИДОРА
#Но_122
Зебо қўрқувдан юрак уриши тезлашиб тез-тез нафас ола бошлади. Етар ортга ўгириламан, сумкам билан бошига соламан !... Аммо негадир Зебо шу ишни қилишга журъати етмади, ростдан ҳам бир бегона йўловчи бўлсачи - қовун тушургани қолади. Зебо ўй ҳаёллари билан шарпа унинг ортига келиб бўлганини пайқамай қолди. У Зебонинг қўлидан даст ушлаб қоронғуликдаги Девор томонга суяб қўйди.
Бу таниш ифор эди...
- Одил !!! - Зебонинг кўзларида қўрқув ўрнини бу сафар ҳайрат ва қувонч эгаллади.
Одил уни деворга суяб чиқиб кетмаслиги учун қўли билан деворни ушлаб турар, унга жуда яқин турганидан кўзлар-кўзларга, лаблар-лабларга яқин турарди.
- Биринчи қор билан ! Фаришта ! - Одилнинг иссиқ нафаси яқин турганидан Зебога яққол билинди.
- Қўрқитиб юбординг... - нафаси баттар тезлашди Зебони.
- Сен қизчи?!, рашкдан мени жонимни олай дедингку - пичирлади Одил
- Кечир...
-Нима битта узр билан қутулиб қолмоқчимисан ? - бўш келмади Одил
- Ҳўш айт қандай айбимни ювай ?
- Ростдан айтганимни қиласанми ? - такидлади Одил жилмайиб
- Сен айт мен бажарай...
Одил бармоқлари билан Зебонинг лабларини охиста силади:
- Шу чиройли лаблардан бир бўса олсам ?... Зебонинг вужуди ҳаяжондан ёниб кетди. Тушаётган қор парчалари совуғи билинмай гўё у ёзга тушиб қолганди. У уялганидан Одилдан кўзини олди.
- Ошиб кетмадими ?... - ҳижолатли сўради Зебо
-Ўзинг ошириб юбормадим деб ўйлаяпсанми ?... - киноя қилди Одил ресторандаги ҳолатга ишора қилгандай.
- Билмадим?...
Одил беихтиёр Зебонинг лаблари томон бўса олиш учун яқин борди...
Давоми бор...