#ТЕЛБА_ИШҚ
#МУАЛЛИФ_АЙДИН
#H_34
Мен бугун беқиёсман.
— Кетдик.
Қисқа гапириб, ортига угирилиб кета бошлаган сўтакбейни кетидан, шу бугунни тинчгина ўтказиб олишни Аллоҳдан сўраган кўйи эргашдим. Бир фалокат бошланмасинда. Яъни бошламайин.
— Нега телефонингни кўтармадинг? - Деди, сўтакбей машинада кетар эканмиз, менга қисқа нигоҳ ташлаб.
— Ҳааа, уми? Бир қарасам овозсиз режимда экан жаноб. Сиздан эса қўнғироқ келибди, мен бўлса эшитмабман. Албаттада, овозсиз бўлганидан кейин эшитмайманда шунақами? Қисқаси, шу учун жавоб бера олмадим.
— Демак овозсиз режимда эди ва мен бунга ишонишим керакми?
— Ҳа, ҳудди шунақа.
Ишонқирамай берган саволига тезда жавоб бердим.
— Сенинг масъулияцизлигинг менга шундоқ ҳам маълум Севинч. Қара, буни ҳамкорларимиз ҳам билиши керакми сенингча? Агар кеч қолган бўлсак ва улар кутиб қолган бўлса, аламимни сендан оламан. Нақ йигирма кило бўлиб осилган қовоқларимни унга терс буриб, машина ойнасидан ташқарини кузата бошладим. Унинг бу гапига жавоб бермадим. Айни дамда кўп эмас, озгина кечикаётганимизга айбдор эдимда.
Унга ҳам инсоф кириб, токи учрашув белгиланган жойгача, жим кетди ҳар қалай.
Катта ҳашамдор залга кириб борар эканмиз, майин мусиқа овозлари қулоғимга ҳуш ёқа бошлади. Бизга кўрсатилган стулга жойлашганимизга беш дақиқалар бўлди ҳам-ки, ҳамкорлардан дарак йўқ. — Кечикмайлик дегандингиз, мана энди кутиб ўтирибмиз.
Вазиятдан фойдаланиб, узун тилим билан чақиб олдим.
— Ҳа, омадинг бор экан. Улар кечикишябди.
— Йўқ, адашдингиз. Менимча улар умуман масъулияциз ва биз буни билиб бўлдик.
—Севинч, ҳар хил пичинг гап қилма. Айниқса улар келишгандан сўнг, тушундингми?
Тешиб юборгудек нигоҳлари билан қаътий гапирган сўтакбейга қараб, номига жилмайиб қўйдим.
— Нима буюртма қиласизлар?
— Рустам? Сиз бу ерда....
— Севинч.
Буюртма олиш учун келган офитсанд, афтобусдаги йигит эканлигини кўриб, ҳайратимни яшира олмай гапириб юбордим. Жумладан, у ҳам мени кўрганига, юзида кенг табассум пайдо бўлди.
— Сиз шу ерда ишлайсизми?
Тўғриси, жуда ҳам ҳайратландим уни кўриб. Тасодифни қаранг-ки, биз яна учрашиб қолдик.
— Ҳа шунақа, рости сизни бу ерда учратаман деб ўйламаган эдим.
Рустам сўтакбейга қисқа разм солиб, сўнг менга қараб, кулиб гапирди.
—Тўғриси, ўзим ҳам бу ерга келишни ўйламаган эдим. Иш бўйи...
—У мен билан келган, кўрмаябсанми?
Тўсатдан стулни зарб билан уриб, ўрнидан важоҳатланиб турган сўтакбейни кўриб, жағим осилиб қола ёзди.
— Кўрдим жаноб. Узр сурайман, ёрдамчингизни танир эдим. Шунинг учун.
— Ёрдамчимми?
Самир жаноблари унга қарата ҳафсаласиз гапирдида, тўсатдан.....
#МУАЛЛИФ_АЙДИН
#H_34
Мен бугун беқиёсман.
— Кетдик.
Қисқа гапириб, ортига угирилиб кета бошлаган сўтакбейни кетидан, шу бугунни тинчгина ўтказиб олишни Аллоҳдан сўраган кўйи эргашдим. Бир фалокат бошланмасинда. Яъни бошламайин.
— Нега телефонингни кўтармадинг? - Деди, сўтакбей машинада кетар эканмиз, менга қисқа нигоҳ ташлаб.
— Ҳааа, уми? Бир қарасам овозсиз режимда экан жаноб. Сиздан эса қўнғироқ келибди, мен бўлса эшитмабман. Албаттада, овозсиз бўлганидан кейин эшитмайманда шунақами? Қисқаси, шу учун жавоб бера олмадим.
— Демак овозсиз режимда эди ва мен бунга ишонишим керакми?
— Ҳа, ҳудди шунақа.
Ишонқирамай берган саволига тезда жавоб бердим.
— Сенинг масъулияцизлигинг менга шундоқ ҳам маълум Севинч. Қара, буни ҳамкорларимиз ҳам билиши керакми сенингча? Агар кеч қолган бўлсак ва улар кутиб қолган бўлса, аламимни сендан оламан. Нақ йигирма кило бўлиб осилган қовоқларимни унга терс буриб, машина ойнасидан ташқарини кузата бошладим. Унинг бу гапига жавоб бермадим. Айни дамда кўп эмас, озгина кечикаётганимизга айбдор эдимда.
Унга ҳам инсоф кириб, токи учрашув белгиланган жойгача, жим кетди ҳар қалай.
Катта ҳашамдор залга кириб борар эканмиз, майин мусиқа овозлари қулоғимга ҳуш ёқа бошлади. Бизга кўрсатилган стулга жойлашганимизга беш дақиқалар бўлди ҳам-ки, ҳамкорлардан дарак йўқ. — Кечикмайлик дегандингиз, мана энди кутиб ўтирибмиз.
Вазиятдан фойдаланиб, узун тилим билан чақиб олдим.
— Ҳа, омадинг бор экан. Улар кечикишябди.
— Йўқ, адашдингиз. Менимча улар умуман масъулияциз ва биз буни билиб бўлдик.
—Севинч, ҳар хил пичинг гап қилма. Айниқса улар келишгандан сўнг, тушундингми?
Тешиб юборгудек нигоҳлари билан қаътий гапирган сўтакбейга қараб, номига жилмайиб қўйдим.
— Нима буюртма қиласизлар?
— Рустам? Сиз бу ерда....
— Севинч.
Буюртма олиш учун келган офитсанд, афтобусдаги йигит эканлигини кўриб, ҳайратимни яшира олмай гапириб юбордим. Жумладан, у ҳам мени кўрганига, юзида кенг табассум пайдо бўлди.
— Сиз шу ерда ишлайсизми?
Тўғриси, жуда ҳам ҳайратландим уни кўриб. Тасодифни қаранг-ки, биз яна учрашиб қолдик.
— Ҳа шунақа, рости сизни бу ерда учратаман деб ўйламаган эдим.
Рустам сўтакбейга қисқа разм солиб, сўнг менга қараб, кулиб гапирди.
—Тўғриси, ўзим ҳам бу ерга келишни ўйламаган эдим. Иш бўйи...
—У мен билан келган, кўрмаябсанми?
Тўсатдан стулни зарб билан уриб, ўрнидан важоҳатланиб турган сўтакбейни кўриб, жағим осилиб қола ёзди.
— Кўрдим жаноб. Узр сурайман, ёрдамчингизни танир эдим. Шунинг учун.
— Ёрдамчимми?
Самир жаноблари унга қарата ҳафсаласиз гапирдида, тўсатдан.....