Misr fir’avnlari dafn etilganda ularga ko‘plab boyliklar, artefaktlar va ba’zan xizmatkorlar ham qo‘shib ko‘milgan.
Misrliklar fir’avnlar o‘limdan keyin ham yashashga davom etishiga ishonishgan. Shu sababli, ular o‘zi bilan oltin, zeb-ziynatlar, oziq-ovqat, kiyim-kechak, mebellar va hatto jang aravalarini ham olgan.
Rasmdagi to‘rtta haykalchaga o‘xshash idishlar kanopik idishlar deb ataladi. Ular marhumning ichki a’zolarini saqlash uchun ishlatilgan (jigar, oshqozon, ichak va o‘pka). Misrliklar bu organlar o‘limdan keyingi hayotda kerak bo‘lishiga ishonganlar.
Ba’zi ilk Misr sulolalarida haqiqatan ham xizmatkorlarni tiriklayin fir’avn bilan ko‘mish odati bo‘lgan. Ammo keyinchalik bunday amaliyot tugatilgan va o‘rniga “ushabti” deb ataladigan kichik xizmatkor haykalchalar qo‘yila boshlangan. Ushabtilar sehrli deb hisoblangan va ular fir’avnga narigi dunyoda xizmat qilishi kerak bo‘ladi deb ishonishgan-da endi o’zlaricha😁
Misrliklar fir’avnlar o‘limdan keyin ham yashashga davom etishiga ishonishgan. Shu sababli, ular o‘zi bilan oltin, zeb-ziynatlar, oziq-ovqat, kiyim-kechak, mebellar va hatto jang aravalarini ham olgan.
Rasmdagi to‘rtta haykalchaga o‘xshash idishlar kanopik idishlar deb ataladi. Ular marhumning ichki a’zolarini saqlash uchun ishlatilgan (jigar, oshqozon, ichak va o‘pka). Misrliklar bu organlar o‘limdan keyingi hayotda kerak bo‘lishiga ishonganlar.
Ba’zi ilk Misr sulolalarida haqiqatan ham xizmatkorlarni tiriklayin fir’avn bilan ko‘mish odati bo‘lgan. Ammo keyinchalik bunday amaliyot tugatilgan va o‘rniga “ushabti” deb ataladigan kichik xizmatkor haykalchalar qo‘yila boshlangan. Ushabtilar sehrli deb hisoblangan va ular fir’avnga narigi dunyoda xizmat qilishi kerak bo‘ladi deb ishonishgan-da endi o’zlaricha😁