ИККИ ХУШОМАДГЎЙ

Икки хушомадгўй учрашди бир кун,
Очиғи, тажриба алмашмоқ учун.

Шундоқ гапни бошлаб қолди ҳаваскор:
– Менинг қалбим тўла ғурур, ифтихор.

Охири меники бўлди хўжайин,
Ишларим юришиб кетмоғи тайин.

У кун ўзларини яладим анча,
Товонидан тортиб тиззасигача.

Гал келди иккинчи хушомадгўйга,
Гапин бошлади у, толган-ча ўйга:

– Ҳозирги касбдошлар ўзгарган буткул,
Камтарликни билмас, мақтанар нуқул.

Мана биз донгдормиз, танийди ҳар ким,
Лекин ўтирибмиз, гердаймасдан жим.

Айтсам ишонмайсан, эҳ содда укам,
Ялаганмиз ундан юқорисин ҳам.

©️Абдулла Орипов