Birovning guli...

Devorla oʻralgan hovli ichida
ariqcha labiga egilgan kuyi,
atirgul oʻrtanar kimning ishqida,
epkindan qaltirar,
toʻzgʻigan oʻyi.

Ey desam,
atirgul yomon titradi,
toʻkilib ketdimi dedim hidlari,
nuragan devorning bergi yogʻida
buzilgan yuragim nozik pitradi.

Shundoq gul…
kimsasiz hovli ichida,
begona nigohdan titraydi muncha.
Munchalar xokisor kimning ishqida,
avjida ochilgan,
emasdi gʻuncha…

Shundoq gul…
haliyam boqar hayosiz,
axir sal yashirsa deyman dardlarin,
eh, shoʻrlik,
tobora quyosh ayovsiz,
hademay toʻkilar baxmal barglari.

Bir oʻtli nigohdan titraydi yomon,
jurʼatli bir qoʻlning sadqasi, quli.
Oʻziyam gulmisan gul edi ammo
birovning guliydi,
birovning guli…

- Shavkat Rahmon
https://t.me/BlogOdilov