Азиз Абидов | Олий суд

Эркин олий ўқув юртини битириб, дўхтир бўлиб ишлаётганида уни маҳалласидаги яхши бир қизга унаштиришди. Дўхтирнинг тўйи зўр ўтди. Ҳовли эрталабдан сув сепиб супурилди. Қайнота-қайнонанинг ҳам кўнгли ёришди. Орадан анча йиллар ўтиб, ўғил-қизлари ҳам вояга етиб қолди. Тўнғичини уйлантирди. Орадан йил ўтгач, кичиги ҳам уйланди. Тўнғичи бола-чақали бўлиб кетди. Шу кенжаси Олим эса…

Кўп эрка учунми, ишқилиб, Олим ҳеч кимга қулоқ солмай қўйди. Ўз билганидан қолмасди. Отани ҳам, онани ҳам писанд қилмади.

Биринчи турмуши бузилди. Олимнинг ахлоқсизлигидан безиган келин кетиб қолди.

Олимга ўхшаган бетайинларга хотин дегани ҳам тезда топилавераркан. Қўшни тумандан турмуши ўхшамай юрган бир жувоннинг ҳам пешонаси шўр экан. Ҳеч ким билан маслаҳатлашмай, турмуш қуриб олишди. Орада фарзандли ҳам бўлишди. Аммо Олимнинг эски “касали” қолмади. Оғирнинг устидан, енгилнинг остидан юриб, енгил ҳаётини тарк этмади.

Иккинчи хотини ҳам “бор-э!” деди-да, алиментга гирифтор қилиб уйига жўнаб қолди. Орадан кўп ҳам ўтмай, у яна бир жувонга уйланди.

Олим ишлаш учун бошқа шаҳарга кетди, боласи тирик етим қолди.

Алиментини отаси тўлайдиган бўлди. Анча вақтдан сўнг у икки қўлини бурнига тиқиб шумшайиб қайтиб келди. Бошқа натижани кутиш мумкин эмас эди-да. Ишёқмас, дангаса, қийинчилик нима эканлигини билмасдан ўсган бу бетайин тузук бўлганда, ҳаёти шундай бўлармиди?

Хулласи калом, Эркин ака ўша куни нафақа пулини олиб, шаҳардан яхшигина бозорлик қилган-у уйига борган. Аёли ҳам қувониб: “Ош қилар эканмиз-да, отаси”, деган.

— Ҳа, бир ош дамлагин, бугун пенсиямни олдим-ку!

Бир дам ўтмай, ўғил Олим қаердандир ширакайф бўлиб уйига кириб келади.

— Ўғлим, ишингни ташлаб бекор қилдинг-да, алиментинг ҳам одамни безор қилди, — деди ота.

— Ишингиз бўлмасин, ўзим тўлайман, – деди у.

Шу тариқа ота-бола ўртасида гап қочди. Олимнинг ўнгиридан тортган отага ўғли бурилиб юзи аралаш мушт туширди. Ота шўрлик ўз пуштикамаридан қанча мушт, қанча тепки еди.

Одам эмас, ваҳший ҳайвондек қутурган ўғил дастидан жони оғриган отанинг фарёдини эшитган қўни-қўшнилар ичкарига кирганда, Эркин дўхтир беҳуш ётарди. Девор қон бўлиб кетганди. “Эркин Турдиевни ўғли уриб ўлдириб қўйибди”, деган совуқ хабар бирпасда қишлоққа тарқалди…

Ўртада бечора онага жабр бўлди. Биргина суянган жуфти ҳалолидан жудо бўлди. Оқпадар ўғлидан эса…

Отасининг қотили деган лаънатларга учраган хотинбоз Олим узоқ йилларга озодликдан маҳрум этилди.

Кунлар, ойлар, йиллар ўтар, бир кун жазони ўтаб ҳам келар. Аммо…

Ўз отасининг қотили – падаркуш деган қора тамғадан ҳеч қачон қутула олмаслиги аён. Аллоҳ ана шундай оқпадар фарзандлардан асрасин.

М. МАЛИКОВ,
жиноят ишлари бўйича
Сурхондарё вилоят суди судьяси,
Ч. ҚОРАҚУЛОВ,
журналист

Telegram