Hozir ijtimoiy tarmoqlarda yoshlar ko'proq xato qilsa, ko'proq natijalarga erishadi degan mazmunda motivatsion fikrlar juda ko'p.

Hamma xato qiladi - yaxshi gap.
Biror narsaga erishish uchun xato qilish shartmi. Og'zi kuygan qatiqni ham puflab ichadi - bu ham zo'r maqol. Lekin hozir hamma xato qilayotganini bilib turib ham yana xato qilish bu tasavvurga sig'maydi.

Men xato deganda kuchli holatlarni tushunaman. Dinimiz, ota-onamiz, do'stlarimiz, ta'lim, odob va boshqa unsurlar. Bu ne'matlarda kamroq xato qilishni iloji yo'qmi? Albatta, bor. Buni ilojini qilsa bo'ladi.

Masalan, bir yoshi ulug' odam "Bolam, men vaqtimni behudaga sarf qilganman. Kuch-quvvatim borligida, yosh paytimda mana shu ishlarni qilmaganman. Sen bunaqa qilmagin" deb aytib tursa, biz shuncha gaplarni eshitib turib ham yana xato qilsak, bu kulgili juda.

Xatolar bo'ladi, albatta. Lekin hozir hammayoq aniq, kim nima qilganini batafsil aytib berib turganida, nima qilish kerakligini tayyor aytib berishayotgan bo'lsa, shunda ham boshni devorga urib, "men bilmabman, adashgan ekanman" deyish endi bilmadim qanaqa odamni gaplari.

Hech qayerda odam ko'p xato qilsa, hammasi yaxshi bo'ladi deb yozib qo'yilmagan. Xatokor bandalarmiz. Kimnidir xafa qilamiz, xato yo'ldan ketib qolamiz. Lekin to'g'ri yo'lni adashmasdan topsa ham bo'ladi.

Bu gaplar faqat shu postdagi mazmunni xatirjam kamida 10 minut o'ylab, fikr qilib, tasavvur qilib ko'radigan do'stlarimiz uchun yozildi. To'g'ri yo'lni va to'g'ri qarorni xatolarsiz topadiganlar juda kam. Shu insonlar qatorida bo'lish nasib etsin hammamizga.

P/S: Bu gaplarni TEDxWIUT da aytmoqchi edim. Lekin gaplarim boshqa mavzuda bo'lganligi uchun aytilmasdan qolib ketgan.

©srsobirov