​​Kunlarning birida badavlat bir yosh erkak o‘zining yangi xarid qilib olgan chet el mashinasida yelib uchib borar edi. Uni kayfiyati a’lo va zavq bilan musiqa tinglab borar edi.. Biroq yo‘l chetida o‘tirgan bolalarni ko‘rdi-da mashinasini sekinlashtirib o‘tib yana tezlikni oshirmoqchi edi. Shu vaqt mashinasiga kelib bir tosh urildi. Mashinasini to‘xtatgan erkak jahl bilan mashinasidan tushdi-da, tosh otgan bolakayni yoqasidan olib siltab baqira boshladi: -"Ahmoq bola. Qaysi kallang bilan mashinamga tosh otding. Bilasanmi bu mashina qancha turishini.?"Shunda bolakay ko‘zida yoshi bilan qaltiroq ovozda dedi: -"Uzr amaki. Men sizga va mashinangizga yomon niyatda tosh otmadim. Meni kechiring. Meni akam nogironlar aravasidan yiqilib tushdi. Men akamni ko‘tarib aravaga o‘tqazishga kuchim yetmadi. Bir necha soatdan buyon o‘tgan mashinalardan yordam so‘radim, ammo hech kim to‘xtamadi ham, ahamiyat ham berishmadi. Keyin majbur bo‘ldim shunday yo‘l tutishga. Bo‘lmasa siz ham to‘xtamas edingiz" Mashina haydovchisi nogiron bolakayni aravasiga o‘tqazar ekan, tomog‘iga zaharli tosh tikilgandek edi. Ko‘zlaridan beixtiyor yoshi shashqator oqar edi.. U odam ushbu mashinasida bir necha yil yurdi. Har gal mashinasini ta’mirlash uchun berganida o‘sha toshdan qolgan izni aslo ta’mirlatmas edi. Sababi: o‘sha tosh izi unga odamiylik haqida saboq berib der edi: "AGAR SEN ATROFINGDAGILARNI UNSIZ, FARYODSIZ QALB OG‘RIQLARINI HIS ETMASANG, SENGA TOSH OTILADI".

▪️Rasmiy kanal:
👉 @ZebinisoPsixolog