Она, бошқачароқ бўлдим шаҳарда,
Қийналмай ёлғонлар айтдим эшилиб.
Кулиб «салом» дедим, кулиб «хайр» дедим, йиғлаётган кўзларимни яшириб.

Базан оппоқ қўшиқларни мен қўйдим
Қўли кир дунёга топшириб.
Хиёнатга этагинг меҳроб дедим -
Йиғлаётган кўзимни юрагимга яшириб.

Кентнинг кенг, олифта кўчасида
Бир қишлоқлик ўлтираркан тўшалиб,
Шеригимга тақлид қилиб ишшайдим,
Йиғлаётган кўзларимни яшириб.

Мен тунларнинг сиғмаяпман бағрига,
Юлдуз каби кетгум келар ушалиб.
Она, яна қанча кунни ўтказгум,
Йиғлаётган кўзларимни яшириб.

Тонглар отар меҳринг каби, онажон,
Тушларингга киргум тонгга қўшилиб.
Хатлар борар, хатлар борар, кут, она,
Йиғлаётган кўзларимни юрагига яшириб.


📚«Тунгги марваридгуллар»
Ҳалима Ахмедова
@wwwesdalikuz