ҳоят етиб келдик. Қўлларга кичик челакларни олиб, ишга тушдик. Қулупнайзор эгаси- бизни олиб келган одам, Маҳкам ота экан.Қулупнайлар ҳам роса пишибди. Бир хафтача аввал бозорга борганимда хиди тутиб кетган бу резавордан ярим килоча олиб егим келганди. Нархини сўрадиму, ўзимни орқага ташладим. Чунки сотувчи айтган нархга биз талабалар бир хафта овқатланишимиз мумкин эди. Мана, улардан бемалол тотиб кўриш мумкин. Ёнимга тушган хотин битта қулупнайни оғзига солиб, намоишкорона илжайди. Ёмғирлар тиниб, қуёш еб қолган қулупнайлар бемаза бўлиши мумкин эмас. Мен ҳам еб кўрсаммикин? Энди биттасини тишлайман десам, қорнимдаги санчиқдан қалқиб кетдим.
Ўзимни қўлга олишим керак. Бўлмаса касалванд экан деб, хайдаб юборишмасин. Биттагинасини узиб, оғзимга солай деганимда, яна оғриқ кучаяди. Шундагина дадамнинг “ бировнинг нарсасини бесўроқ олма” деган гапи ёдимга тушди. Болалигимизда колхоз боғидан тўкилган шафтолиларни олиб келиб балога қолгандим. Гап эшитиб, йиғлаб орқамга қайтганим майли , қоровулни топиб кечирим ҳам сўраганманни эсладим. Мен учун бир умрлик сабоқ бўлган ўша воқеалар туфайли, кўзимни қамаштириб турган қулупнайлардан кўнгил узиб челакчани тўлдира бошладим. У тез тўлади. Авайлаб катта тоғорага бўшатиб, яна эгатга тушамиз. Аммо иккинчи эгат охирига етмай чайқалиб кетдим. Еру-осмон чирпирак бўлиб, сўнг кўз ўнгимни қалин туман қоплади. Қолгани эсимда йўқ...
Кўзимни очганимда чайлада эдим. Атрофимни ўраб олганлардан уялиб, туришга ҳаракат қилдим. Гап нимадалигини тушунган Маҳкам ота,одамларга бир пиёла чой бермай ишга чиқаргани учун ўзини койиб, дархол дастурхон ёзишни буюрганди.
Аввал пиёлада новвот чой ва бир бурда нон беришди. Ўзимга келдиму, ҳижолатдан қизариб кетдим. Қайноққина шўрвани пуфлаб-пуфлаб ичаётганимда ота мени суҳбатга тортди. Талабалигим, ётоқхонада яшашимни ҳам билиб олди.
Тушдан сўнг ҳаммадан кўп қулупнайни ўзим терибман.Ота қаёққадир кетган экан. Пишган қулупнайлар ҳам тугаган. Шерикларим уват бошига чиқиб чўзилганча дам олишарди.Чайлага ўтдим. Бизга овқат тайёрлаб берган кексароқ аёлнинг хай-хайлашига ҳам қарамай қўлидан супургисини олиб,атрофни тозалаб супурдим. Овқати олинган қозон ва идишларни ювиб сўнг қолганларни чақириб бир пиёладан қайноқ чой ичдик.
Ота келиб, иш хаққимизни ва бир челакдан қулупнай берди. Ҳаммани айтган жойига, энг охири мени ётоқхонага олиб келди.
-Қизим, - деди, менга самимий, -Бошқа мардикор бозорига бориб ўтирманг. Кейинги дам олиш куни, сиз ишламоқчи бўлган бошқа дугоналарингизни тўпланг. Мен ўзим, сизларни шу ердан олиб кетаман. Хали қулупнай кўп. Далам ҳам анчагина катта, ҳаммангизга иш топилади”
Бир челак қулупнай ва пул билан келганимни кўрган қизлар бармоқларини тишлаб қолишди. Бири қўйиб,бири савол берар экан. Уларни айнитган Раҳимани яниб ҳам қўйишади.
-Ана, сен ҳеч нарсадан қўрқмай пул топиб келдинг. Биз бўлса бекор, бунинг устига оч қорин билан кунни кеч қилдик.
-Ҳаммасига анави Ваҳима айбдорда! Мен бормоқчи бўлдим,ўшанинг гапига ишонибманда ўртоғ.
-Яна борасизми? Мен ҳам бирга чиқардим. Ота-онамга ҳам анча ёрдам бўлар экан.
Мен қизларга Маҳкам отанинг гапларини етказдим.Улар қувонгандан мени қучоқлаб олишди.
Қулупнай ҳам хонамгача етиб келмади. Қоровул амакининг постидаёқ, чаққон дугоналарим чайиб келишганди. Ўтган-кетганни сийлаб, қизлар мазза қилиб қулупнайхўрлик қилишди.
Олти кундан сўнг ётоқхона дарвозаси олдида йигирматтадан ортиқ қиз тўпландик. Маршрутка дегани бўларди, Маҳкам ота билиб шундай машина олиб келибди. Ҳаммамиз сиғдик. Хазил-мутойиба билан далага ҳам етиб келдик. Ишга унамоқчи эдик, ота унамай чайла томон бошлади.
Нонушта тайёр экан. . Дастурхон жуда тўкин. Буғи чиқиб турган бўрсилдоқ нон, қаймоқ, асал... Хали тотишга улгурмаган Тошкент қазисидан тортиб,пиширилган гўштгача бор. Содда қизлар мени туртиб қўйишади:
-Мардикорларни шунақа боқишадими?
-Ўзи қулупнай терамиз холосми?
Бу томонимда ўтирган Раҳима ҳам оғзида чайнаётган қазиси билан ғўлдираб, ваҳимани бошлади:
- Э,менга қара! Ростдан ҳам ўтган гал шу ерга келганмидинг? Яна бир балога илакишиб қолган
Ўзимни қўлга олишим керак. Бўлмаса касалванд экан деб, хайдаб юборишмасин. Биттагинасини узиб, оғзимга солай деганимда, яна оғриқ кучаяди. Шундагина дадамнинг “ бировнинг нарсасини бесўроқ олма” деган гапи ёдимга тушди. Болалигимизда колхоз боғидан тўкилган шафтолиларни олиб келиб балога қолгандим. Гап эшитиб, йиғлаб орқамга қайтганим майли , қоровулни топиб кечирим ҳам сўраганманни эсладим. Мен учун бир умрлик сабоқ бўлган ўша воқеалар туфайли, кўзимни қамаштириб турган қулупнайлардан кўнгил узиб челакчани тўлдира бошладим. У тез тўлади. Авайлаб катта тоғорага бўшатиб, яна эгатга тушамиз. Аммо иккинчи эгат охирига етмай чайқалиб кетдим. Еру-осмон чирпирак бўлиб, сўнг кўз ўнгимни қалин туман қоплади. Қолгани эсимда йўқ...
Кўзимни очганимда чайлада эдим. Атрофимни ўраб олганлардан уялиб, туришга ҳаракат қилдим. Гап нимадалигини тушунган Маҳкам ота,одамларга бир пиёла чой бермай ишга чиқаргани учун ўзини койиб, дархол дастурхон ёзишни буюрганди.
Аввал пиёлада новвот чой ва бир бурда нон беришди. Ўзимга келдиму, ҳижолатдан қизариб кетдим. Қайноққина шўрвани пуфлаб-пуфлаб ичаётганимда ота мени суҳбатга тортди. Талабалигим, ётоқхонада яшашимни ҳам билиб олди.
Тушдан сўнг ҳаммадан кўп қулупнайни ўзим терибман.Ота қаёққадир кетган экан. Пишган қулупнайлар ҳам тугаган. Шерикларим уват бошига чиқиб чўзилганча дам олишарди.Чайлага ўтдим. Бизга овқат тайёрлаб берган кексароқ аёлнинг хай-хайлашига ҳам қарамай қўлидан супургисини олиб,атрофни тозалаб супурдим. Овқати олинган қозон ва идишларни ювиб сўнг қолганларни чақириб бир пиёладан қайноқ чой ичдик.
Ота келиб, иш хаққимизни ва бир челакдан қулупнай берди. Ҳаммани айтган жойига, энг охири мени ётоқхонага олиб келди.
-Қизим, - деди, менга самимий, -Бошқа мардикор бозорига бориб ўтирманг. Кейинги дам олиш куни, сиз ишламоқчи бўлган бошқа дугоналарингизни тўпланг. Мен ўзим, сизларни шу ердан олиб кетаман. Хали қулупнай кўп. Далам ҳам анчагина катта, ҳаммангизга иш топилади”
Бир челак қулупнай ва пул билан келганимни кўрган қизлар бармоқларини тишлаб қолишди. Бири қўйиб,бири савол берар экан. Уларни айнитган Раҳимани яниб ҳам қўйишади.
-Ана, сен ҳеч нарсадан қўрқмай пул топиб келдинг. Биз бўлса бекор, бунинг устига оч қорин билан кунни кеч қилдик.
-Ҳаммасига анави Ваҳима айбдорда! Мен бормоқчи бўлдим,ўшанинг гапига ишонибманда ўртоғ.
-Яна борасизми? Мен ҳам бирга чиқардим. Ота-онамга ҳам анча ёрдам бўлар экан.
Мен қизларга Маҳкам отанинг гапларини етказдим.Улар қувонгандан мени қучоқлаб олишди.
Қулупнай ҳам хонамгача етиб келмади. Қоровул амакининг постидаёқ, чаққон дугоналарим чайиб келишганди. Ўтган-кетганни сийлаб, қизлар мазза қилиб қулупнайхўрлик қилишди.
Олти кундан сўнг ётоқхона дарвозаси олдида йигирматтадан ортиқ қиз тўпландик. Маршрутка дегани бўларди, Маҳкам ота билиб шундай машина олиб келибди. Ҳаммамиз сиғдик. Хазил-мутойиба билан далага ҳам етиб келдик. Ишга унамоқчи эдик, ота унамай чайла томон бошлади.
Нонушта тайёр экан. . Дастурхон жуда тўкин. Буғи чиқиб турган бўрсилдоқ нон, қаймоқ, асал... Хали тотишга улгурмаган Тошкент қазисидан тортиб,пиширилган гўштгача бор. Содда қизлар мени туртиб қўйишади:
-Мардикорларни шунақа боқишадими?
-Ўзи қулупнай терамиз холосми?
Бу томонимда ўтирган Раҳима ҳам оғзида чайнаётган қазиси билан ғўлдираб, ваҳимани бошлади:
- Э,менга қара! Ростдан ҳам ўтган гал шу ерга келганмидинг? Яна бир балога илакишиб қолган