Ajrashgan ayolga xat…
Azizim, sen hali ham go‘zal ayolsan. Lekin yuragingda charchoq, ko‘zlaringda og‘riq bor. Bir paytlar sevgan, ishonch bilan qo‘lini ushlagan insoning endi yo‘qligi seni ich-ichingdan kemirayotgandir. Balki ba’zan “Shuncha yil, shuncha orzu, shuncha sabr nimaga ketdi?” deb o‘zingdan so‘rarsan. Yolg‘izlik qo‘rquvi, o‘tgan kunlar xotirasi, odamlarning nigohi – bularning barchasi seni ezayotgandir.
Lekin bir narsani tushun: sen yutqazmading. Sen o‘zingni yo‘qotib qo‘ymaslik uchun ketding. Sen mehr tilab, lekin izzatni yo‘qotib qo‘ymaslik uchun ketding. Sen oilani saqlash uchun o‘z yuragingni qurbon qilishga roziligingni bilarding, lekin hayot seni tanlashga majbur qildi.
Bu sening mag‘lubiyating emas. Bu sening yangi boshlang‘iching.
O‘zingni ayblama, ortga qaytib bo‘lmaydigan yo‘llar uchun afsuslanma. O‘zingni jazolashni bas qil. Bir kun kelib tushunasan: sen aynan shu kunlarga yetib kelishing kerak edi. Chunki endi sen – boshqa ayolsan. Endi sen – o‘zining qadrini biladigan, sevgisiga arzimas joyda qolib ketmaydigan, hech kimga o‘zini sindirishga ruxsat bermaydigan ayolsan.
Ba’zan kechasi yuraging siqilishi, “Endi meni kim sevadi?” degan o‘y boshingga kelishi tabiiy. Lekin unutmang: sevilish uchun avval o‘zingizni sevishingiz kerak. Hayot hali oldinda. Siz yana kulasiz, yana gullaysiz, yana yuragingiz titrab sevishni xohlab qoladi.
Fidoyilik qilishni bilgan ayol bir kun kelib qadr topadi. Yuragida muhabbat saqlagan ayol bir kun kelib yana sevgiga duch keladi. Lekin hozircha… o‘zingizni qayta tiklang. O‘zingizga mehr bering, o‘zingizni yangi hayotga tayyorlang. Chunki siz hali eng go‘zal hayotingizni yashamagansiz.
Ajrashgan ayol – singan emas. Ajrashgan ayol – qaytadan tug‘ilgan ayol. Va men ishonaman, siz hali bu hayotga yana bir bor boshqalardan ham porloqroq bo‘lib qaytasiz! ANSORADAN...
Azizim, sen hali ham go‘zal ayolsan. Lekin yuragingda charchoq, ko‘zlaringda og‘riq bor. Bir paytlar sevgan, ishonch bilan qo‘lini ushlagan insoning endi yo‘qligi seni ich-ichingdan kemirayotgandir. Balki ba’zan “Shuncha yil, shuncha orzu, shuncha sabr nimaga ketdi?” deb o‘zingdan so‘rarsan. Yolg‘izlik qo‘rquvi, o‘tgan kunlar xotirasi, odamlarning nigohi – bularning barchasi seni ezayotgandir.
Lekin bir narsani tushun: sen yutqazmading. Sen o‘zingni yo‘qotib qo‘ymaslik uchun ketding. Sen mehr tilab, lekin izzatni yo‘qotib qo‘ymaslik uchun ketding. Sen oilani saqlash uchun o‘z yuragingni qurbon qilishga roziligingni bilarding, lekin hayot seni tanlashga majbur qildi.
Bu sening mag‘lubiyating emas. Bu sening yangi boshlang‘iching.
O‘zingni ayblama, ortga qaytib bo‘lmaydigan yo‘llar uchun afsuslanma. O‘zingni jazolashni bas qil. Bir kun kelib tushunasan: sen aynan shu kunlarga yetib kelishing kerak edi. Chunki endi sen – boshqa ayolsan. Endi sen – o‘zining qadrini biladigan, sevgisiga arzimas joyda qolib ketmaydigan, hech kimga o‘zini sindirishga ruxsat bermaydigan ayolsan.
Ba’zan kechasi yuraging siqilishi, “Endi meni kim sevadi?” degan o‘y boshingga kelishi tabiiy. Lekin unutmang: sevilish uchun avval o‘zingizni sevishingiz kerak. Hayot hali oldinda. Siz yana kulasiz, yana gullaysiz, yana yuragingiz titrab sevishni xohlab qoladi.
Fidoyilik qilishni bilgan ayol bir kun kelib qadr topadi. Yuragida muhabbat saqlagan ayol bir kun kelib yana sevgiga duch keladi. Lekin hozircha… o‘zingizni qayta tiklang. O‘zingizga mehr bering, o‘zingizni yangi hayotga tayyorlang. Chunki siz hali eng go‘zal hayotingizni yashamagansiz.
Ajrashgan ayol – singan emas. Ajrashgan ayol – qaytadan tug‘ilgan ayol. Va men ishonaman, siz hali bu hayotga yana bir bor boshqalardan ham porloqroq bo‘lib qaytasiz! ANSORADAN...