Qora dogʻ


Xayolimni oʻgʻirladi shu,
Oppoq qogʻozdagi qora dogʻ.
Tongda kirib koʻnglim koʻtardim,
Oʻzgachadir bugun soʻlim bogʻ.

Yaproqlari edi jilvakor,
Yomgʻir tomchilari oʻzgacha.
Barglarida turardi shudring,
Erimasdi hatto yozgacha.

Men oʻylardim shudringlar bari,
Kimningdir koʻz yoshlarimikan.
Oppoq qogʻozdagi qora dogʻ,
Shoirning bardoshlarimikan.

Kimdir koʻzyosh qilib dardini,
Yaproqlarga beribdi ozor.
Hamma inson dardga toʻlganmi?
Qabrlarga toʻlibdi mozor.

Koʻksiga tigʻ urmang yoronlar,
Shoiraning qalbini tilmang.
Qoʻlingizdan kelsa agarda,
Boʻldi endi yomonlik qilmang.

Shu qora dogʻ oldi xayolim,
Bilmam endi qanday unutay.
Unutmayin balki sabr-la,
Oʻzi qaytib ketishin kutay.

Men tunimni bedor oʻtkazib,
Qora dogʼni oʻylayman hamon.
U haqida sheʼr bitsam men gar,
Misralarim ettolmam tamom.

Nega? Aynan u dogʻ qop-qora,
Qizil, yashil yoki koʻk emas.
Misralarim kam emas aslo,
Lek boshqalar hech ham koʻp demas.

Qora dogʻni qanday unutay,
Uxlamaymi? Yoki tong qadar.
Uxlamayin kezaymi? Koʻcha
Tong otguncha balki darbadar.


✍️Rayxona Baxtiyorovna

https://t.me/rayxona_baxtiyorovna05