#СЎНГГИ_НАФАСГАЧА
Сабоҳат остонада ўзига ҳайрат билан боқиб турган тўрт яшар қизчаси Мукаррамхонга кулимсиради:
- Ҳа қизим. Бу ҳам сенинг уканг. Айтганча Абдулатиф қани?
- Ҳовлида, ойижон. Лойдан пақ-пақ ўйнаяпти.
-Ҳоммомпишми? Бор қизим, укангга қара. Кўпам лой ўйнамасин. Ҳали бурни битиб пинғиллаб қолса аданглардан икковимиз гап эшитамиз.
- Униям шу ерга олиб келаман. Чақалоқни укам ҳам кўрсин,- деди Мукаррамхон изига қайтар экан,- қўлини ювиб келаман укамни.
Чақалоққа Турдибой дея исм қўйдилар. У қирқ кунлик чилласи чиққунча Сабоҳатнинг бағрида бўлди Раҳиманинг ўзи гўдагини кўришга чиқиб турар, бироқ қайнонасининг талаби билан унинг ёнида узоқ қолмас эди. Турдибойнинг чилласи чиқадиган куни Фароғат опоқи унга лойиқлаб ўз қўллари билан тиккан кўйлак, иштончасини кийдириб хонани бир айлантирди-ю, сўнгра кўйлак, иштончани набирасининг устидан ечиб олиб ташқарига чиқиб кетди.
Буви куйлакнинг енг ва этакларини ёпиб чатди-ю, ичига буғдой тўлдирди. Сўнгра бўйин қисминиям тикиб бўлгач, худди шундай буғдой тўлдирилган иштонча билан бир қилиб одамча шаклини берди. Шом кирган вақт ўзи ясаган "қўғирчоқ одамча"ни йўргаклаганча кўчага йўл олди. Фароғат опа шу йўл олганча маҳалла тўридаги ҳовузга яқинлашди. Бу вақтда анча қоронғилик тушиб қолган, одам беш қадам наридаги одамни танимайдиган бўлиб қолганди.
Фароғат опа ҳовуз бўйига яқинлашиб у ёқ, бу ёққа аланглади-ю, ҳеч ким йўқлигига ишонч ҳосил қилгач қўлидаги соҳта гўдакни ҳовузга улоқтирди.
- Турдибой чўкиб кетди.. - деди у овози титраганча паст овозда ўзига ўзи ва қайта такрорлади,- Турдибой чўкиб кетди...
/6
Сабоҳат остонада ўзига ҳайрат билан боқиб турган тўрт яшар қизчаси Мукаррамхонга кулимсиради:
- Ҳа қизим. Бу ҳам сенинг уканг. Айтганча Абдулатиф қани?
- Ҳовлида, ойижон. Лойдан пақ-пақ ўйнаяпти.
-Ҳоммомпишми? Бор қизим, укангга қара. Кўпам лой ўйнамасин. Ҳали бурни битиб пинғиллаб қолса аданглардан икковимиз гап эшитамиз.
- Униям шу ерга олиб келаман. Чақалоқни укам ҳам кўрсин,- деди Мукаррамхон изига қайтар экан,- қўлини ювиб келаман укамни.
Чақалоққа Турдибой дея исм қўйдилар. У қирқ кунлик чилласи чиққунча Сабоҳатнинг бағрида бўлди Раҳиманинг ўзи гўдагини кўришга чиқиб турар, бироқ қайнонасининг талаби билан унинг ёнида узоқ қолмас эди. Турдибойнинг чилласи чиқадиган куни Фароғат опоқи унга лойиқлаб ўз қўллари билан тиккан кўйлак, иштончасини кийдириб хонани бир айлантирди-ю, сўнгра кўйлак, иштончани набирасининг устидан ечиб олиб ташқарига чиқиб кетди.
Буви куйлакнинг енг ва этакларини ёпиб чатди-ю, ичига буғдой тўлдирди. Сўнгра бўйин қисминиям тикиб бўлгач, худди шундай буғдой тўлдирилган иштонча билан бир қилиб одамча шаклини берди. Шом кирган вақт ўзи ясаган "қўғирчоқ одамча"ни йўргаклаганча кўчага йўл олди. Фароғат опа шу йўл олганча маҳалла тўридаги ҳовузга яқинлашди. Бу вақтда анча қоронғилик тушиб қолган, одам беш қадам наридаги одамни танимайдиган бўлиб қолганди.
Фароғат опа ҳовуз бўйига яқинлашиб у ёқ, бу ёққа аланглади-ю, ҳеч ким йўқлигига ишонч ҳосил қилгач қўлидаги соҳта гўдакни ҳовузга улоқтирди.
- Турдибой чўкиб кетди.. - деди у овози титраганча паст овозда ўзига ўзи ва қайта такрорлади,- Турдибой чўкиб кетди...
/6